20 október 2006

Leti og dólg

Skemmtileg hugmynd: Að safna saman öllum þessum ,,fyrirgefið hvað ég hef verið latur/löt við að blóka uppá síðkastið"-færslum í eina færslu.. Mér fannst ég alltaf vera að sjá þetta á tímabili.

Og maður er eiginlega hættur að kippa sér upp við það þegar mister Búss lemur tíkina sem hann kallar 'Merika og segir henni að hundskast útá horn að sækja peninga fyrir sig. Maður heyrir af þessu á hverjum degi orðið. Það tala allir um þetta en hverjum langar eiginlega að skipta sér af þessu? Ekki mig. Sumir vilja berja fólkið í kringum sig og sumir vilja láta berja sig. Kemur mér ekki við.
Once President Bush signed the new law on military tribunals, administration officials and Republican leaders in Congress wasted no time giving Americans a taste of the new order created by this unconstitutional act.

Within hours, Justice Department lawyers notified the federal courts that they no longer had the authority to hear pending lawsuits filed by attorneys on behalf of inmates of the penal camp at Guantánamo Bay. They cited passages in the bill that suspend the fundamental principle of habeas corpus, making Mr. Bush the first president since the Civil War to take that undemocratic step.

Not satisfied with having won the vote, Dennis Hastert, the speaker of the House, quickly issued a statement accusing Democrats who opposed the Military Commissions Act of 2006 of putting “their liberal agenda ahead of the security of America.” He said the Democrats “would gingerly pamper the terrorists who plan to destroy innocent Americans’ lives” and create “new rights for terrorists.”

..og ástandið er orðið uggvænlegt þegar tilvitnanir í 1984 teljast hversdagslegar, jafnvel huggulegar. En þær eiga samt sem áður fullan rétt á sér. Það er pólitísk hefð fyrir því að segja eitt og gera annað, en manni hættir að lítast á blikuna þegar fólk kippir sér ekki lengur upp við það.

Æ ég veit ekki. Égmeina, ef hún vill ekki láta berja sig þá hlýtur hún að geta farið eitthvað annað?

Annars er gaman að velta þessu upp: Bandaríkjamenn eru nú orðnir 300.000.000 talsins. Þúsund sinnum fleiri en við. Íslendingar láta reyndar smala sér hingað og þangað margt svipað og miklu stærri þjóðir, en ég ímynda mér samt að þegar íbúar séu orðnir svona margir sé þjóðarhugtakið orðið ansi teygjanlegt. Er það mögulegt að hver einasti Bandaríkjamaður hafi sambærilega hugmynd um það hvað það sé að vera Bandaríkjamaður, að eiga heima í Bandaríkjunum? Þegar fólk þekkir ekki einusinni fylkin í kringum sig eða nærliggjandi borgir.. eða borgarhlutana í kringum hverfið sitt, fjandinn hafi það. Þegar landið sem þú átt að tilheyra er orðin of stór hugmynd til að meðtaka almennilega er kannske ekkert skrýtið að restin af heiminum verði ennþá meira abstrakt. 'Kanada', 'Evrópa', 'Terroristar', 'Ýmislegt'.

Nei hvað veit maður annað en til að bulla.

-b.

1 ummæli:

[Davíð K. Gestsson] sagði...

Benedict Anderson fo dat ass!