31 maí 2006

Það að leiðast er samt ekki það sama og að vera auðginntur..

Ég bendi á bloggið hans Völundar Jónssonar ljósmyndanema.

Og bíðum við. Þetta er dálítið skemmtilegt.
Who fell the hardest for the dopey yet soporific movie version of "The Da Vinci Code?"

Because "The Da Vinci Code" was released almost simultaneously around the world, it's relatively simple to calculate which countries blew more of their available money on this nonsense. All we have to do is compare the film's box office haul through its first two weekends across 56 countries versus each country's Gross Domestic Product to award the coveted title of the Nation Most Easy to Fleece.

The four most credulous countries, finishing in a near dead heat, turn out to be Iceland, Denmark, South Korea, and Hong Kong. Each spent about 90 percent more than North America on "Da Vinci Code" tickets relative to their GDPs. Then come Spain, New Zealand, Bolivia, Greece, Mexico, Australia, and the UK, all spending at least an index of 157 where the US/Canada (the "domestic market" for movies) is 100.

Eldgamla Ísafold trónir á toppi þessa lista, og eyddi að því er virðist næstum tvöfalt meira en Bandaríkin / Kanada í davinsíkód bíómiða þessa opnunarhelgi, ef tekið er mið af þjóðarframleiðslu. Ógeðslega hátt miðaverð gæti spilað inní, en ég skal nú alveg gleypa þetta samt. Égmeina hei, ég fór sjálfur á hana á laugardaginn og mig langaði allsekkert svo mikið til þess. Þarmeð bættust við tæpir 10 dollarar í þennan Íslands-haug.

Og hér er frétt fyrir Hall, sem fílar Peter Greenaway svo mjög.

-b.

Grátt oná svart

Ég var stíflaður allstaðar og það var sárt að kyngja í alla nótt. Núna reyni ég að bjarga hálsinum með því að drekka hunangsbætt jarðaberjate, og reyni um leið að bjarga karlmennskunni með því að drekka það úr óhreinu glasi. Við sjáum hvernig það fer.

Og ég vaknaði með lagið ,,Truly, Madly, Deeply do" á heilanum. Hvað er í gangi með það?

Einmitt núna þessa stundina á ég 23 mæspeis vini, og ég hefði ekki haldið að ég þekkti svona mikið fólk áður en ég skráði mig sem notanda. Þetta getur netið lært manni. Annars er 23 eðal galdratala, einsog ég reyni títt að útskýra fyrir fólki, þannig að nú væri lag að slaka á í vinasöfnun og leyfa tölunni að vinna fyrir mig.

Las Earthboy Jacobus í gær. Þetta er sami gaur og gerði Creature Tech, sem ég reyndar entist ekki til að klára, en þessi var helvíti fín. Fljótlesin og skemmtileg þótt hún sé ansi þykk. Svart á hvítu, stórir rammar og nokkur gullin augnablik. Hún er uppfull af allskonar annars-heims ógeði þarsem skrímsli ráða yfir hliðstæðri veröld og gera fólk að skrímslum með því að sprauta þau með einhverju ógeði o.s.frv. Undir lokin fáum við síðan að sjá fæðingu úr óvenjulegu sjónarhorni (miðað við fæðingar í kvikmyndum og sjónvarpi á ég við) en þósvo höfundurinn hefði velt sér uppúr blóði og vessum og skít alla bókina sem á undan gekk þá kom þetta mér einhvernvegin í opna skjöldu. Fantasían virkar á einhvern hátt allt öðruvísi á mann.

Silast ennþá lengra inní Homicide og hef alltaf jafn gaman af. Hún er alveg ofboðslega fyndin á köflum.. Ég veit ekki hvort það virkar að vitna svona í einstaka línur þarsem þær eru ekki í réttu samhengi, en reynum þetta samt sem áður:
Yet McLarney was also one of the most intelligent, self-aware men in homicide. He was the unit's Falstaff, its true comedic chorus. Elaborate practical jokes and bizarre profanity were Jay Landsman's steady contributions, but McLarney's humor, subtle and self-effacing, often caught the peculiar camaraderie that results from police work. Generations from now, homicide detectives in Baltimore will still be telling T. P. McLarney stories. McLarney, who as a sargeant spent a single day sharing an office with Landsman before deadpanning a confidential memo to D'Addario: "Sgt. Landsman stares at me strangely. I am concerned he views me as a sex object." [...] McLarney, who once drove home on a busy shift to rescue his wife and son by using his .38 to shoot a rampaging mouse in the bedromm closet. ("I cleaned it up," he explained on his return to the office. "But I thought about leaving it there as a warning to others.")

Þessi seinni saga var reyndar notuð seinna í The Wire minnir mig, og fleira í kringum McLarney..

En talandi um stöff sem maður gæti varla skáldað uppúr sjálfum sér:
Chick to friends: He was like, "Say you love me. Say my name. Say, 'I love you John*!' And I was like, "Can we just concentrate on the task at hand, here?"


Og nú: GTA.

-b.

Hæstbjóðandarinn

Leikmunir úr Arrested Development voru settir á uppboð um daginn þannig að nú er hægt að finna ýmislegt á ebay, þar á meðal The Aztec Tomb og MISSION ACCOMPLISHED bannerinn..

Ekki það að mig langi neitt sérstaklega í þetta dót, fannst bara gaman að sjá þetta til sölu.

-b.

30 maí 2006

Alveg satt

Heyrðu ég vaknaði bara heví kvefí.

Í ótengdum fréttum er ég að fara að vinna eftir tvo tíma, tæpa. Þangaðtil ætla ég að keyra illa fengnar bifreiðar og skjóta sakleysingja í GTA.

Sjáiði svo hérna mynd af honum Davíð og hvað hann skemmti sér vel á kosninganótt:



-b.

Skyline Transmission



Vinnan byrjuð aftur. Jibb.

Harðsperrur í maganum eftir helgina og ég brenndi mig á þumlinum núna áðan. Æi ég.

CSI þáttur í kvöld tók mið af bíóinu sem er búið að vera í gangi undanfarið. Þeir eru að velta sér uppúr ógeðinu: krufningar sýndar ansi nákvæmlega þarsem ME-inn flettir brjóstinu af og sargar í gegnum rifbeinin til að sýna okkur brjóstholið; neðanjarðar-tilraunabúðir þarsem heilablöð og augu eru skorin og numin á brott, og kerling ein nagar af sér höndina til að sleppa úr handjárnum.. Hún hefur verið rökuð og svelt og situr á hækjum sér hlekkuð við hitaveiturör öskrandi af hræðslu þarsem hún sér hvað er á seyði í næsta herbergi..

..klædd í nærbuxur og brjóstahaldara.

Sýnið okkur endilega hvað gerist þegar manneskja er söguð í sundur og henni slátrað, en konubrjóst eru alveg útúr myndinni.

Og jú, þetta er gamalt rifrildi, en mér fannst þetta fyndið. Fyndið og heimskt.

-b.

28 maí 2006

Gott dót strákar

Mér finnst flott hjá Þresti Helgasyni að segjast ætla að taka Tom Waits fyrir frá A til Ö í poppklassík Lesbókarinnar og standa svo við það.

Mér finnst líka flott hjá Woody Allen að gera allar þessar bíómyndir. ,,I finally had an orgasm and then my doctor said it was the wrong kind." Hversu marga one-linera á gaurinn? Þær eru svona skrýtið fyndnar einsog ekkert annað.

Svona byrjar þá sumarið. Ójá.

-b.

Hrekkur

Get a bunch of your friends together, ring O. J. Simpson’s doorbell, and tell him that you are “the real killers” and that you are surrendering to him so that he can finally stop searching for you. Get his reaction on videotape and sell it over the Internet.

27 maí 2006

Af stöðinni



-b.

X Björn / Fyrir stærri Tjörn

Ég fæ ennþá heimsóknir hingað þósvo það hafi ekkert verið að gerast síðan á.. hva, fimmtudag? Jæja það er kannske ekki svo merkilegt. En það er greinilegt að fólk vill fá að vita hvað er að ske. Nú, við Víðir tókum þátt í pöbbkvissi og vorum rændir fyrsta sætinu á svínslegan hátt. Það hefði allteins verið hægt að spyrja mig hvað fyrstu fjórar bækurnar í The Invisibles röðinni heita, eða Víði hver hannaði leikmynd og hafði umsjón með ljósum á uppfærslu leikfélags Selfoss á Kambsráninu árið 2006.

En nóg um það.

Við Víðir vorum síðan rólegir í gær, fórum í Selfossbíó og sáum þar Ðe Davinsí Kód. Hún var ágæt að því leyti að hún var styttri en bókin. Fínasta tímasóun þarsem við höfðum ekkert annað fyrir stafni.

Hann Marvin var svo góður að lána mér Homicide: A Year on the Killing Streets og ég er kominn aðeins inní hana. Helvíti skemmtileg finnst mér.. maður sér hér og þar hvar höfundar þáttanna hafa fengið að láni. Bókin hefur greinilega verið notuð ansi mikið við gerð þeirra, ekki bara í þessum allra fyrstu.

En bíðum við. Nú er að koma kvöld, kosningar á landsvísu. Ætli það verði ekki eitthvað húllumhæ á fólki. Ef maður bara vissi hvað menn væru að gera..

-b.

25 maí 2006

Bless

Ég er að fara austur á Selfoss. En fyrst:



Ekkert ofboðslega falleg, en selst bærilega í Evrópu og Bretlandi.

-b.

23 maí 2006

Sagan öll (og pappakassar: já eða nei?)

Fan fiction is not the only genre to suffer from inconsistencies. The other genre with similar problems, perhaps virtues is comics. Apart from a few foundational moments, it’s impossible to tell the history of Batman, for example. Part of this stems from the fact that many stories are written by many writers over the decades since the Batman character first appeared.

Verification becomes a problem in these universes. Being works of fiction we can only look to the texts themselves, and inconsistencies become contradictions when we try to a sense of what happened in a story universe. Movies, cartoon, and video games only compound the problem.

In the case of comic books, there are attempts every so often to try to re-write the history of the hero’s universe. The fact of the contradictions are faced head-on, but with a multi-universe caveat, and some authoritative “smoothing” is carried out. The results seem more confusing than the problem. With fan fiction, the studio or the author declares a canon, with everything outside being non-canonical. Of course, the “canon” is not a legal category, and ultimately it’s left to the community of readers to “decide”, as it were.

Skemmtileg tilviljun að þessi gaur (eða gella) skuli leiða þetta út frá Buffy: TVS, en Geoff Klock hefur víst verið að fara í gegnum þá þætti sjálfur, enda mikill Wheadon-aðdáandi. Klock myndi hinsvegar segja að þessi ósamræmi væru það sem gerði myndasöguna*** svo skemmtilega. Að þetta væri hluti af gamaninu, en ekki próblemtatískt einkenni sem heltir formið. Afhverju ættum við að vilja segja söguna af Batman þegar við getum einfaldlega sagt Batman-sögu? Sagan af Batman er í raun alltaf sú sama en þó sífellt ný: Morrison segir sömu söguna af morðinu á foreldrum Bruce Wayne í Arkham Asylum og tildæmis Miller gerir í The First Year (eða Burton í Batman, ef því er að skipta). Í tilviki Morrisons þá spilar hann með þá staðreynd að sagan hefur verið sögð milljón sinnum áður; sagan sjálf er smættuð niður í örfá orð og klósöpp-myndir af hlutum sem tengjast henni sérstaklega.

Og fyrir utan þetta sívinsæla dæmi, upprunasöguna, þá gerist ýmislegt skemmtilegt þegar ofurhetjur eru staðsettar nákvæmlega í tíma. Daredevil er t.a.m. það ungur að í dag hefði hann varla verið fæddur áður en hann á að hafa verið mættur á göturnar í fyrstu heftunum. Bendis leikur sér að þessu í sögunni The Golden Age, með smá Moore/Supreme töktum. Þar kynnumst við eldgömlum þorpara sem losnar úr fangelsi eftir laaanga fangelsisvist og ákveður að hefna sín á Daredevil/Murdock (en það er nú altalað á götum New York að þeir séu einn og sami maðurinn), en það hafði kastast í kekki á milli þeirra áður en þessum gamla var fleygt í steininn. Fanginn fyrrverandi er greinilega orðinn mun eldri en hann var áður en hann fór í fangelsið, maðurinn sem hann fær til að hjálpa sér hefur hinsvegar látið minna á sjá (en nokkuð samt), og Murdock hefur ekkert elst. Hann er sami maðurinn og hann var í fjór-lita síðunum áður en sá gamli var sakfelldur.

Aðalatriðið í þessu er samt það að þetta virðist ekki koma neinum á óvart. Almenningur á náttúrulega að gefa sér að Daredevil og Murdock séu sitthvor persónan (eða getað reiknað með því a.m.k.) en bófanum gamla virðist ekki þykja þetta neitt undarlegt, og hvað þá Murdock sjálfum.

Metafiksjónin sem Bendis leggst útí er reyndar helvíti skemmtileg, þá sjaldan sem hann leiðist í þá átt. Ein slík var ofurbófi í Alias sem gerði sér grein fyrir því að hann væri hluti af myndasögu, og kom m.a. með athugasemdir um teikningarnar. Einstaklega skemmtkilegt að lesa í það vegna þess að ofurkraftar hans felast í því að geta fengið hvern sem er til að gera hvað sem er. Hann er höfundur, með öðrum orðum.
Morrison hefur oftsinnis notað slíka karaktera, en hann hefur líka kommentað á þetta endaleysi og endurvinnsluna í ofurhetjumyndasögum með X-Men lotunni sinni. Í lokin kemur það í ljós að ákveðin persóna var Magneato allan tímann, uppreisn hans er bæld niður og hann er drepinn - eina ferðina enn. Auðvitað var þetta Magneato allan tímann því ekkert getur breyst í raun og veru, og auðvitað er hann drepinn því hann kemur alltaf aftur hvort eð er vegna þess að ekkert breytist fyrir fullt og allt.

Joss Wheadon hefur líka leikið sér eitthvað með X-Mennina.. tók einmitt eina slíka bók áðan, á eftir að kíkja almennilega á hana. Man ekki hvar ég byrjaði með þetta og ætla að fara að snúa mér að öðru hvorteðer.

Takið þetta með ykkur allavega: Lesið Morrison, lesið Bendis, Lesið Klock og lesið þessa stuttu grein um nútímamýtur sem ég tengdi á í upphafi.


***..og þá er átt við ofurhetjumyndasöguna. Klock gerir þarna mjög sjálfsagðan greinarmun á meðan Varghese gerir það ekki.

.....

Einkunnirnar mínar ætla ekki að skila sér. Foj.

Ég ætlaði að henda pappakassa áðan en svo hugsaði ég með mér neiii.. maður veit aldrei hvenær maður þarf að nota kassa. Sem er rétt.

..nema þegar maður veit að maður þarf ekki að nota hann, því þá þarf maður þess ekki.

..en ef maður er ekki viss þá er allur vari góður.

..en ef maður er hinsvegar viss þá ætti maður baaara að henda honum.

..en svo kannske hefur maður rangt fyrir sér.

..en líklegast ekki samt.

-b.

22 maí 2006

Nú jæja..

I had wanted to post my advance review of X-Men 3 today, but I have to wait until the paper says I can print it here, or until I can just link to it.
Suffice to say the movie was attrocious, Matrix 2 and 3 bad, which is as bad as bad gets.

Ég get reyndar ekki sagt að þetta komi svo illa við mig - fyrri myndirnar tvær voru bara svona dótarí sem ég horfði á með öðru auganu.

Grein um Philip Roth.

Annars er tóm í kollinum. Svaf lítið í nótt, var á skiptivakt í dag. Sem þýðir að ég kláraði vaktina í gær rétt rúmlega tólf og mætti aftur tæplega sjö í morgun. Rólegur dagur reyndar, alveg með þeim rólegri sem ég hef setið yfir. Fór svo í ræktina eftir laaaangt hlé. Helvítin eru að loka henni þann fyrsta júní og opna ekki eftur fyrren ég er farinn. Mig langar eiginlega að skella mér á einhverja aðra stofnun en það er engin rækt hérna í nágrenninu að mér vitandi. Og það tekur tíma að fara annað þegar maður er ekki bílandi.

Það er nefnilega ekkert ofboðslega heimskt að keyra í líkamsrækt. Fyrir utan það hvernig veðrið getur verið (einsog bara í dag, þegar á að vera komið sumar en það blæs einsog rokið sé að fara úr tísku og fokking snjóar þegar minnst varir) þá tekur tíma að komast á milli staða. Ef maður er þegar að eyða þessum tæpum tveimur tímum eða jafnvel meira í ræktinni þá er orðið helvíti hart að þurfa að eyða öðrum klukkutíma, þremur korterum bara í að fara á milli.

Já helvítis.

Grillið hjá Darbó um daginn var helvíti fínt. Ég skildi eftir diska, skó og einhvern mat meira að segja. Bakköpp-grilldót sem fór aldrei úr pokanum og er væntanlega ónýtt núna. Við kíktum niðrí bæ og komumst í gegnum röðina á Barinn (sem er heimskulegasta nafn á bar sem ég hef lengi heyrt). Það var slappt. Kaffibarinn var öllu skárri en það var enginn að spá í mússíkinni einmitt þegar ég fór að taka eftir. Hitti ég fólk? Held það. Líklega.

Ég mætti semsagt þunnur á kvöldvaktina í gær. Bara andskoti slæmur. Gerði allt sem ég kann til að lina þjáningar mínar og um sjöleytið létti þessu af mér allt í einu. Sem var góð tilfinning.

Myndirnar frá Benidorm, þær örfáu sem ég tók, eru ennþá á vélinni. Ég verð að sýna nokkrar hérna við tækifæri.

-b.

20 maí 2006

Even chicks are subject to entropy, man!

Mér finnst það pínu skrýtið að Dinasour Comics er ennþá það fyndnasta sem ég les reglulega. Maður hefði haldið að eitthvað fyndnara myndi dúkka upp, bara svona til að jafna út alheiminn. En hei, fyndið er fyndið. Ég er búinn að vera að kæfa niður hlátur til að vekja ekki nágrannana, og þá erum við að tala um fyndið:

How to be patronizing: a recipie for a one-man party!

Þessir sem koma í framhaldi eru allir gull. ,,Certainly no SOCIOPATHIC reason, Utharaptor. Certainly no SOCIOPATHIC reason."

Hvernig er það annars þegar maður er að kæfa niður hlátur á aðfararnótt laugardags til að vekja ekki nágrannana, er það lélegt?
Nja, fyndið er samt ennþá fyndið.

,,The call it Pollution. We call it Life."

Vá vá vá. Þetta er það veikasta sem ég hef séð í vikunni.

Einhverjir helvítis glæpónar sem kalla sig The Competitive Enterprise Institute voru að skella í gang tveimur auglýsingum þarsem vísindarannsóknir sem vara við gróðurhúsaáhrifunum eru dregnar í efa og viðbjóðurinn sem hverskonar vinnuvélar spúa frá sér eru ekki lengur ,,mengun" heldur einfaldlega ,,líf".

Einsog þessi hérna minnist á líkist þetta helst paródíu en þeim er víst dauðans alvara. Spáið í þessu rugli.

Verst að ég get ekki hlaðið þessu uppá HI-netið þarsem þetta er geymt á mms gaur en þið getið skoðað auglýsingarnar hérna. Beinir tenglar í wmv hi-res gaura hérna og hérna.

CSI Miami gæti verið mest böggandi þáttur í heimi. Fyrir utan helvítið hann Caruso þá er hver ein og einasta lögga í þáttunum ofurhetja. Svalari en klaki, bryðja morðingja í morgunmat og finna sífellt ýktari leiðir til að segja hvort öðru það sem þau ættu öll að vita þá þegar. Ég held það kallist ,,exposition with a vengeance." Sjáiði þetta samtal Caruso og þessarar ljóshærðu:

- Þegar manneskja deyr þá minnkar hitastig lifrinnar um tvær gráður fyrstu klukkustundina og síðan eina gráðu á klukkustund þar á eftir.
- Já ég veit, ég vinn hérna líka manstu?
- Þú gekkst til liðs við sveitina fyrir sex árum síðan, aðflutt frá Boston. Þú útskrifaðist með hæstu mögulegu einkunn frá Harvard, giftist 'Herra Alheimi 1993' og fórst í þína fyrstu fóstureyðingu tveimur mánuðum síðar.
- .. Ha? Bíddu, hvar..
- Þú gætir spurt mig um hvað sem er og það myndi aldrei taka mig lengur en tíu sekúndur að svara þér því ég tala mjög hratt og hreyfi mig í mjöðmunum á meðan.
- *hleypur í burtu, öskrandi*: ÉG VARÐ FYRIR SÁLRÆNU ÁFALLI NÚ RÉTT Í ÞESSU OG HEF ÞESSVEGNA MISST VITIÐ!!
- (Við næsta mann) Þetta áfall orsakaðist af því að við töluðum ekki nógu mikið saman. Ég er minn eigin maður og stundum segi ég of snjalla hluti í of stuttu máli. Komdu hingað og ég skal segja þér hvað þú varst að gera síðasta klukkutímann og hversvegna.
* Sólin skellur á sólgleraugum Carúsós og við fáum lifandi klósöpp af byssukúlu sem skellur á gangstétt nokkrum kílómetrum austar *
Vónt get fúld agenn!

Nei takk.

-b.

18 maí 2006

Uuuu.. æpodd?

Eitt af þeim rss gáttum sem ég hef uppivið eru 'Tækni og vísindi' á mbl.is. Það er reyndar sjaldan sem maður rekst á eitthvað nýtt, en mér sýnist fréttamenn þar á bæ lesa sirka sömu síður og ég; þarna koma stytta og endursagðar fréttir sem maður hefur þegar lesið á digg, slashdot eða annarstaðar. Stundum er þetta nú freekar lélegt, og án þess að detta oní ,,mbl.is sökkar"-gryfjuna sem hún dís göslaði um í á dögunum þá vildi ég benda á þetta:
Bandaríska fyrirtækið Creative Technology, sem framleiðir stafræna tónlistarspilara svipaða iPod spilurunum vinsælu, hefur farið fram á það við bandarískan dómstól að Apple verði bannað að selja og markaðssetja iPod í Bandaríkjunum.

Heldur Creative því fram að notendaviðmót iPod spilaranna brjóti gegn einkaleyfi fyrirtækisins fyrir Zen mp3 spilara þess. Sótti það um einkaleyfið árið 2001 og fékk það loks árið 2005 og hefur síðan hótað málsókn.

Krefst Creative þess að lögbann verði sett á sölu iPod spilaranna í Bandaríkjunum auk þess sem skaðabóta er krafist.

Creative hefur átt á brattann að sækja á mp3 markaðnum og var fyrirtækið rekið með tapi fyrstu þrjá mánuði þessa árs.

Hvað á þessi mynd að þýða? Eru þetta ekki bara tveir iPoddar? Svartur og hvítur? Það er einsog það sé ýjað að því að deilurnar snúist á einhvern hátt um útlitið eða ytra byrði spilarans, en í raun og veru vilja Creative menn meina að þeir hafi einkarétt á því að sortera lög eftir ákveðnu stigveldi í stafrænum tónlistarspilurum: listamaður > plata > lag. Sem er auðvitað bara hlægilegt, en virðist vera eitt af þessu sem þú getur fengið einkaleyfi fyrir samt sem áður.

Þetta er bara svo sjálfsagt. Svona flokka ég mússíkina á tölvunni minni.. Og ef ég vil hafa það þannig á spilaranum líka á ég að gjöra svo vel og kaupa einhvern ákveðinn gaur?

Reyndar veit ég ekki hvort þetta kemur okkur neitt við þarsem enn er bara talað um sölu í Bandaríkjunum. En hei. Ég blóka nú samt um það.

-b.

ps. Eldrefurinn hrundi nú rétt í þessu en færslan bjargaðist. Hef ég áður minnst á undraverða eiginleika SessionSaver? Snilli.

pps. Ég var kannske soldið fljótur á mér þarna; las ekki yfir síðuna hennar Dísar áður en ég birti, en þarna eru þrjár færslur sem paunkast utaní Morgunblaðið. Hún er greinilega ennþá að, blessunin.

Punktar um skóla í 'mörk.

Í gær fann ég stórt umslag í póstkassanum mínum. Þar var bréf frá KU sem óskaði mér til hamingju með að hafa fengið inngöngu o.s.frv. Þar var líka eyðublað sem ég þarf að senda tilbaka með passamynd og undirskrift svo ég geti sótt stúdentakortið mitt þegar ég kem á staðinn. Það var líka bæklingur með einhverju dóti.. svona.. skrifuðu á hann. Svart á grænu. Og svo var götu- og metrókort af Kaupmannahöfn.

Þeir eru ekki búnir að redda mér húsnæði og það verður víst ekki fyrren í sumar. Sjö níu þrettán. Ef þeir hafa ekki samband við mig varðandi það alltsaman innan við viku áður en skólinn byrjar er mér velkomið að hafa samband við skrifstofuna í hinu og þessu símanúmeri.

Sem mér finnst vera ansi stuttur fyrirvari ef eitthvað hefur farið úrskeiðis, en hei. Ekki er ég danskur.

Önnin byrjar 1. sept. og kúrsarnir verða ekki auglýstir fyrren eitthvað um það leyti, skilst mér. Hinsvegar þarf ég ekki endilega að skrá mig sérstaklega nema bara mæta í fyrsta tíma. Segja þeir. Sagði einhver lígeglað?

Ætli maður þurfi ekki líka að fara að spá í mastersritgerð? Já og kaupa húsbíl og íbúð. (Eða er það 'hús, bíl og íbúð'?)

-b.

Skáldskapur, ekki-skáldskapur, hindurvitni og kerlingabækur

Í dag vaknaði ég fyrir hádegi með hjálp góðra vina. Takk vinir.

Renndi niður á Prik þarsem ég las þetta:
As I reported here, NBC reporter Melissa Stark yesterday dipped a timid toe in the sea of controversy when she interviewed Code director Ron Howard, asking how he reacted to the controversy the movie has created . . . for the Church! Sounding more like a sensitivity trainer than a Hollywood director, Howard offered up some ambiguous prose about it being healthy thing for people to engage their beliefs.

Lauer took the bull of controversy more directly by the horns when he interviewed the cast and director Howard today. Said Lauer:

"There have been calls from some religious groups, they wanted a disclaimer at the beginning of this movie saying it is fiction because one of the themes in the book really knocks Christianity right on its ear, if Christ survived the crucifixion, he did not die for our sins and therefore was not resurrected. What I'm saying is, people wanted this to say 'fiction, fiction, fiction'. How would you all have felt if there was a disclaimer at the beginning of the movie? Would it have been okay with you?"

There was a pause, and then famed British actor Ian McKellen [Gandalf of Lord of the Rings], piped up:

"Well, I've often thought the Bible should have a disclaimer in the front saying this is fiction. I mean, walking on water, it takes an act of faith. And I have faith in this movie. Not that it's true, not that it's factual, but that it's a jolly good story. And I think audiences are clever enough and bright enough to separate out fact and fiction, and discuss the thing after they've seen it."

With the camera focused on McKellen, one could hear a distinctly nervous laugh in the background, seeming to come from either actor Tom Hanks or director Howard. McKellen's stunning bit of blasphemy is likely to test the adage that all publicity is good publicity.

Þetta er svona nokkurnvegin viðhorfið sem hefur komið fram í vitrænni umfjöllun um skáldskap / ekki skáldskap í tengslum við Da Vinci Lykilinn og Biblíuna, en hann kemst vel að orði karlinn. Og Howard er náttúrulega bara píka.

(Einhverstaðar las ég um daginn tilvitnun í ræðu sem rithöfundur hélt, þarsem hann greindi frá klemmu; þegar hann skrifaði non-fiction gæfi fólk sér að hann væri að hagræða staðreyndum, en þegar hann skrifaði fiction héldi fólk að það væri sannleikur. ,,Er þetta byggt á eigin reynslu," ,,er þessi-og-þessi fyrirmynd þingmannsins í fimmta kafla," o.s.frv. Reyndar er þetta eitthvað sem hægt væri að tala um endalaust. Hún mamma skilur tildæmis ekki hversvegna fólk myndi vilja lesa um eitthvað sem ,,gerðist ekki í alvöru" en ég skil ekki hvernig fólk nennir að lesa ævisögur og þessháttar. Og hvað er skáldskapur og hvað er ekki skáldskapur (eða ekki-skáldskapur).. Arg.)

Síðan koma heilu runurnar af rifrildum um landamæragæslu, innflytjendalöggjöf í BNA og hassreykingar.. nema hvað. Einn af þeim fyrstu talar um ,,Nancy Drew and Da Vinci's Junior Jumble" sem mér fannst fyndið.

Ekki ha-ha fyndið, en þúveist. Svona einsog ef einn af þessum menntskælingum sem eru að labba upp Laugaveginn hnytu um sjálfa sig og segðu ,,Á!" áður en þeir lentu á olnboganum. Maður hlær afþví það var ekki maður sjálfur en einhver hefur líklega brotnað á einum eða fleiri stöðum.

-b.

(Craig Clevenger, sem gaf frá sér The Contortionist's Handbook (lausl. þýtt ,,Handbók liðalausa mannsins" - einhvers sem getur bögglað sér saman á fáránlega vegu) sagði að útgáfufyrirtækið hefði þurft að stækka orðin ,,A Novel" á kápunni því fólk væri að skila bókinni með athugasemdum um að það ,,vantaði myndir." Það fannst mér ha-ha fyndið.)

17 maí 2006

Miðvikudíóðar

Veturinn 2004-5 var ég á síðasta ári í BA, sumarið 2005 var ég að skrifa lokaritgerð, veturinn 2005-6 tók ég fyrsta ár í MA og nú er komið sumar og ég hef enga heimavinnu hangandi yfir höfðinu í fyrsta sinn í langan tíma. Þarf bara að fara að vinna bráðum svo ég verði ekki úti.

Hér má sjá umslagið af nýjustu smáskífunni minni:


Verst að ég gat ekki fengið rétta litinn í þetta á .gif mynd. Það er nú alltaf eitthvað sem tapast niður en ég hef aldrei séð það svona rosalegt áður. Hér má sjá til samanburðar .psd fælinn.

Frikki var að tala um einhvern fótboltaleik í gær, en ég hef ekkert heyrt í honum í dag. Ætli maður sé ekki bara einn á báti. Bíðandi eftir að Davíð skili sloppnum mínum. Ég er viss um að hann er að nota hann til að taka upp einhverja sóðalega fótaklámmynd.

Vil hann samt aftur, þetta er uppáhaldssloppurinn minn.

Nú ætla ég að fara útá svalir og ná síðustu sólargeislunum. Nýta þetta aðeins.

Gó Ísland.

-b.

15 maí 2006

Þessi hét heldur ekki ,,Hjálp, köngulærnar éta mig!"

Ég var að skila síðustu ritgerðinni. Í dag er annar í þynnku. Harðsperrur í kálfunum. Mamma sendi mér sms áðan: ,,Heyrst hefur að þegar Eyþór Arnalds verður bæjarstjóri ætli hann að breyta Árborg í Tuborg." Mér fannst þetta helvíti fyndið.

Það var annars mömmudagur í gær og ég hringdi ekki einusinni í hana mömmu mína. Svei mér. Hugsaði samt til hennar. Gekk um einsog haltur draugur, drakk appelsínusafa og vorkenndi sjálfum mér. Skárri í dag samt. Lítið að gerast.

Innivið beinið er ég ennþá á sveitaballi þegar ég fer á djammið. Eggert Mausari setti Killing á fóninn og þá tók karlinn við sér. Rölti heim og settist í grasið fyrir utan 10-11 um sjöleytið, lét sólina hlýja mér. Hitti Ólöfu fyrir utan Ellefuna, hún var að koma af djassbar í Boston árið 1934. Hitti eitthvað annað fólk líka en man ekki eftir því. Það er strax betra að hanga niðrí bæ þegar nóttin er björt.

-b.

..og þá hló Björninn

Eyþór Arnalds, efsti maður á lista Sjálfstæðisflokksins í Árborg, segist í yfirlýsingu harma innilega það atvik sem átti sér stað sl. nótt þegar hann var tekinn við ölvunar­akstur. Slíkt hafi aldrei hent áður. Hefur Eyþór ákveðið að draga sig úr kosningabaráttunni en muni hann ná kjöri þá ætlar hann að taka sér frí frá störfum sem bæjarfulltrúi í Árborg á komandi kjörtímabili meðan á málinu stendur. Jafnframt ætli hann sér að fara í áfengismeðferð.

„Ég harma innilega það atvik sem átti sér stað sl. nótt þegar ég var tekinn við ölvunar­akstur. Slíkt hefur aldrei hent mig áður en er engu að síður óafsakanlegt. Með þessu brást ég trausti samflokksmanna minna, stuðningsmanna, fjölskyldu og þeirra kjósenda sem ég leita eftir stuðningi hjá. Þessa iðrast ég af heilum hug og bið afsökunar á.

Í framhaldi af þessum atburði hef ég, í samráði við samstarfsmenn mína í Árborg og forystumenn Sjálfstæðisflokksins, ákveðið að axla ábyrgð og draga mig út úr kosninga­baráttunni. Nái ég kjöri mun ég að auki taka mér frí frá störfum sem bæjarfulltrúi í Árborg á komandi kjörtímabili meðan á málinu stendur og ég tek út mögulega ökuleyfis­sviptingu eða aðra refsingu, eins og lög segja til um.

Um þessa niðurstöðu er full samstaða í frambjóðendahópi Sjálfstæðisflokksins í Árborg sem áfram mun vinna ótrauður að sigri Sjálfstæðisflokksins í kosningunum 27. maí.

Ég tel að áfengi hafi brenglað dómgreind mína með alvarlegum afleiðingum og hef í kjölfar þessa atburðar ákveðið að fara í áfengismeðferð," segir í yfirlýsingu sem Eyþór hefur sent til fjölmiðla.

Mikið vildi ég óska að vitleysingar lægju ekki niðri - Eyþór er pottþétt vitleysingur vikunnar.

-b.

13 maí 2006

Aye aye, Seaguy!

Í dag hef ég skrifað einsog vindurinn. Á morgun ætla ég að fá mér bjór. Í nótt er tíminn sem líður á milli dagsins í dag og morgundagsins. Ha?

Neii!

Slakheit. Úff. Nóttin er annars að klárast. Fólk að fara á lappir, helluppákaffi. Og svona. Ekki helli ég uppá. Maður neitar sér um ýmislegt þessa dagana.

Hver er með gatarann minn í láni?

-b.

12 maí 2006

Hugljómun

Ég var að fá bréf frá lífeyrissjóðnum mínum og það rann upp fyrir mér að ég þarf bara að vinna einsog asni í 40, 50 ár í viðbót og þá verð ég moldríkur!

-b.

Enable incrimental file creation

Ljósið frammi á palli var að slokkna, svo ég býst við að það sé farið að birta aftur.. ?
Hef ég minnst á það við ykkur hversu mjög ég fíla hjólreiðar og pilsner?

10 maí 2006

Liftoff

Stundum veit ég ekki alveg hvort skrifin eru að verða auðveldari eða hvort ég bulli bara af sífellt meira hirðuleysi.
Vísindaskáldskapurinn verður þar, líkt og aðrar ráðsettar bókmenntategundir á borð við krimmann eða ástarsöguna, að hráefni fyrir póstmódernískan samtíning þar sem öllu ægir saman og auðþekkjanleg einkenni tungutaks eða umfjöllunarefna þessarra bókmenntategunda öðlast merkingu í sjálfum sér.

Tja. Ég veit allavega hvað ég er að segja. Það verður bara að duga í bili. Þetta er McHale, þósvo ég sé nú ekki með hann fyrir framan mig og geti því ekki vísað í blaðsíðutal.

Og ég er byrjaður á ritgerðinni. Gengur nokkuð vel og ég er farinn að geta sett upp beinagrindur að svoleiðis, sem ég gat aldrei ímyndað mér áður. Hvort maður fer eftir þeim er svo annað mál, en það hefur komið fyrir að ég hef farið eftir þeim einsog rauðum tússlínum á borgarkorti, frá hótelinu á næsta bar.
Kannske er bara erfiðara að skrifa sífellt fyrir næstu línu þegar maður er kominn í ákveðinn fyrirhugaðan blaðsíðufjölda.

Blóka samt ennþá eftir eyranu. Þó nú væri.

Í öðrum fréttum er sannarlega komið sumar. Tíð hjólreiða og pilsnerdósa. Sit útá svölum á hádegi og les blaðið. Vissi að þessi staðsetning kæmi til með að borga sig með hækkandi sól.

Vitleysingar eru að sökkva í sjóinn. Netið er í bútum um allan heim og þessi tiltekni bútur þarf að færa sig um set. Eigendurnir að skipta um heimili. Svona ryðst þessi kjötveröld svita og þriggjalaufa smára inní sæberspeisið okkar, helvísk. En þessi sproti blífur / Mister Collins gefur enn út skífur.

-b.

Síngúll nr. 2

Nýjasta smáskífa Pink T-Shirt Princess, Battery Juice Cult:


Rokselst.

Setti í þrjár vélar í dag, og tók til. Gerði samt lítið annað.. Hendi öxlinni í þetta á morgun.

-b.

09 maí 2006

Dear sir/madam...

Saga af bandarísku Þingvallaflóni sem var gabbað uppúr skónum af Nígeríumönnum:

The next day, Raymond told Worley that the other check he had deposited at Citizens, the check from Michigan for four hundred thousand dollars, was also phony. Worley knew what that meant, and, according to Raymond, disclosed his suspicion that the Robert Plan check was probably fake, too. When Worley got off the phone with Raymond, he was enraged. “I hate being taken advantage of by you evil bastards,” he wrote to Nduka. “This is all lies?” He went on, “Your day will come that you will be judged by God, and so will I. And I am ashamed, and shamed, and an embarrassment to my family, who are so precious and Godly people. What a terrible model of a Christian that I am. Thoughts of suicide are filling my mind, and I am full of rage at you despicable people. I hate living right now, and I want to die. My whole life is falling apart, my family, my ministry, my reputation and all that I have worked for all my life. Dear God, help me. I am so frightened.”

Það besta er samt að hann hefur þegar verið dæmdur í tveggja ára fangelsi plús sektir, og hefur tapað sirka áttatíu þúsund dollurum, en heldur því samt fram að liðið sem hann átti í sambandi við þarna úti hafi verið að verið að segja honum satt:
“The communications that I had with those people were so convincing that I really believed that they were real, they were true,” he said. “I would question them and they would come back with a response that was adequate to cover my concerns each and every time.” Despite everything, he insisted that he still believed he had been dealing with the real Maryam and Mohammed Abacha. “I think they were legitimately trying to use me and my resources to get their funds out of Nigeria into a safe place where they could have access to them,” he said. Worley wasn’t sure whom to blame for the bad checks, though Nduka was suspect. “Somehow there was a buyoff, a payoff, or something that went on there, and then it got switched to the point where I was then dealing with fraudsters,” he said.

Vertu aðeins betra skotmark, fíflið þitt.

-b.

08 maí 2006

Fleiri klippur

I, personally, have a working relationship with Vladimir Putin and that's very important. [...] One of our concerns is economic nationalism, to a certain extent, where he's using his oil companies to achieve what appears to be political objectives.

..sem er víst allt annað en að nota pólitískar aðgerðir til að ná fram markmiðum olíufyrirtækja. 'Amm.

Svo er hann að tala um að auka lýðræði í Rússlandi og að koma á lýðræði í Þýskalandi:
The point now is how do we work together to achieve important goals. And one such goal is a democracy in Germany [sic].

Hvaða tappi er þetta eiginlega?

-b.

Þú ert fantur, Krús

Teen girl: Hey, I'm a Scientologist.
Tom Cruise: Oh, really? What echelon are you in?
Teen girl: [awkwardly quiet] Uh... number three?
Tom Cruise: Exactly.

--Mission: Impossible III gala premiere, TriBeCa Film Festival, BMCC

07 maí 2006

Það er ennþá mín hugmynd samt

In the imaginary nation of Absurdistan, populated with a cast of very plausible politicos and insiders, Mr. Shteyngart sets in motion a plot that makes the wildest accusations of Michael Moore seem like pussyfooting understatements. Absurdistan might not exist, but something like it certainly resides in the idle fantasies of America’s neocons and foreign-policy cowboys. It’s part nation-state and part stage set for the unveiling of late capitalism’s gushing wet dreams—a country where the dollar’s primacy crushes any petty concern for conscience and the sanctity of human life. “The Americans have really been helping us out,” says one local democrat. “Free use of the fax machines after nine p.m., discounted Hellmann’s mayonnaise from the commissary, five thousand free copies of An American Life by Ronald Reagan.” It’s what the world would look like if no one were watching and global affairs were managed with all the discretion and tact of Lindsay Lohan. When Absurdistan’s vaunted oil reserves turn out to be a sham, the savvy American politicos don’t pack their bags and head back to Texas—they incite a bit of internecine bloodshed in the hope of scoring fat, no-bid peacekeeping contracts from the Department of Defense.

Absúrd dystópía?

Mig langar að lesa þessa bók.

-b.

Stórhættulegur gaur

Apparently the State Department isn't convinced that director Richard Kelly (Donnie Darko) isn't a terrorist. According to Jeff Wells at Hollywood Elsewhere, Kelly's passport has been held "under review" in good old Washington, D.C., bastion of freedom, because some guy named James Kelly is on their terrorist watch list, and Kelly's full name is James Richard Kelly.

All this means that Kelly, whose film Southland Tales premieres at Cannes, which opens May 17 -- and is in competition for the top prize at the fest -- may not be able to be there to enjoy his moment in the spotlight. Now, I'm all for keeping terrorists from blowing up planes and committing other dastardly deeds, but really, doesn't it seem there ought to be some easier way for the State Department to differentiate between a (relatively) well-known film director and a potential terrorist than making his mom dig up his junior high yearbook?

In what is surely an unintentional case of irony -- if only because it's hard to imagine government bureaucrats being that clever -- Southland Tales is about the government (what -- our government?!?) imposing a police state in the wake of a second major terrorist attack.

..mér finnst bara gott að frétta að hann sé loks að senda eitthvað annað frá sér.

06 maí 2006

Dónalegar upphrópanir

Helvítis!

Þriðja 7 Soldiers bókin kemur ekki út fyrren þann þrítugasta! Djöfull.

-b.

05 maí 2006

1/3

Ég sit a Prikinu og verð þyrstur af að horfa útum gluggann. Var að klára ritgerðina sem ég átti að skila á mánudaginn og þarmeð er einhver vinna í deginum. Ég hitti Víði áðan en hann var á leiðinni að flytja Geirþrúður svarar fyrir sig í ífiktaðri mynd niðrí Borgarleikhúsi. Sagði honum að ganga vel, ganga illa og brjóta útlim. Veit ekki hvort ég hefði getað gert betur. Fékk mér líka Vitaborgara með honum, svo hann gengur vel mettur á svið.

Verst að hann er ekki að fara að leika í böku-kappáts-atriði. Ég segi ekki annað.

St. Elsewhere með Gnarls Barkley er eðal haugur af megabætum til að hafa í eyrunum á meðan maður hjólar. Trippí sándskeip og hraðstígur taktur. Hvað vill maður meira á ferðinni?

Dying To Say This To You með The Sounds er líka fín.
Og Whatever People Say I Am, That's What I'm Not með Arctic Monkeys heldur áfram að rúlla. Strætóskífa um fyllerí og kellingar og fullar kellingar. Snilld.

Thief endaði frekar snarlega og mér fannst hann eiginlega missa sig í blálokin. Svei mér þá.

Setjum blálok hérna líka bara.

-b.

04 maí 2006

Borgaralegt hetjustríð

Ingi Björn benti mér á þetta í gær:

Captain America is about to battle his most fearsome foe yet: The government of the United States.

Today, Marvel Comics is releasing the first in its miniseries Civil War, which can only be described as a gutsy comic-book series focusing on the whole debate over homeland security and tighter government controls in the name of public safety.

The seven-issue series once again puts superheroes right back in the thick of real-world news, just as DC Comics has Batman battling al-Qaeda in a soon-to-appear comic and Marvel's X-Men continue to explore themes of public intolerance and discrimination.

...

Civil War starts with a clever premise. A number of incidents involving Marvel's rough-and-ready heroes has turned the good guys into targets of U.S. lawmakers: There is, for instance, one accident where a group of novice superheroes gets in over its head, leading to the death of a schoolyard full of children.

The politicians are concerned about public safety. So Congress passes a bill forcing all superheroes to register with the government as human weapons of mass destruction, and to work, in effect, for Washington. Superheroes who don't comply will themselves be branded fugitives.

Þetta minnir dálítið á stöðuna sem myndaðist í Watchmen þegar 'The Keene Act' bannaði hverskonar sjálfskipaða löggæslu, eða einsog segir þarna á wikipediu:
The act forced most costumed adventurers to retire, except for those who accepted complete government supervision. These included Dr. Manhattan (who remained a critical part of American strategic defense) and the Comedian (who had undertaken official missions in Vietnam and would later do so in Iran and Nicaragua).

Það eina sem virðist frábrugðið er þetta tal um ,,WMD's". Auðvitað er ég ekki að ýja að því að ofurhetjumyndasögurnar séu að endurvinna gömul plott, en það gæti verið gaman að bera þetta saman.

Það er líka gaman að sjá í að í þessari grein er hvorki minnst á hver skrifar né hver teiknar. Ritstjórinn segir nokkur orð og svo er ekki meira með það. Skrípentinn er Mark Millar, sem margir eru hrifnir af (en þó ekki ég). Teiknarinn heitir Steven McNiven, sem er nokkuð skondið, en ég kannast ekki við hann. Þið getið reyndar lesið um það og margt annað tengt þessari bók hér á wikipediu (hvar annarstaðar?).

-b.

03 maí 2006

Að lifa í núinu:

Living in the now also fits with the fact that the Pirahã don't appear to have a creation myth explaining existence. When asked, they simply reply: "Everything is the same, things always are." The mothers also don't tell their children fairy tales -- actually nobody tells any kind of stories. No one paints and there is no art.

Even the names the villagers give to their children aren't particularly imaginative. Often they are named after other members of the tribe which whom they share similar traits. Whatever isn't important in the present is quickly forgotten by the Pirahã. "Very few can remember the names of all four grandparents," says Everett.


Stórmerkilegt dót..

-b.

Jú better bilívitt

Á meðan ég man, hérna getið þið séð kóverið af nýju smáskífunni minni:



*klikki klikk*

-b.

Lúkufylli af sandi

Ég er svona draumþunnur einhvernveginn.. Það er hellingur búinn að gerast nefnilega, eitthvað sem maður veltir um í heilanum þarsem maður situr og hugsar, en ég er ekki viss á því hvað gerðist í draumi og hvað gerðist í raun og veru. Talaði ég við Má í gær eða dreymdi mig það? Hann var kominn aftur á Selfoss. Hitti ég stelpuna þarna og kærastann hennar á Eggertsgötunni? Nei líklega var það draumur.

Ég veit að allt dramað í kringum gaurinn og konuna hans og Danna og familíuna í útlandinu, ruslahaugarnir og grindverkin, gömlu vinkonurnar og bolinn minn.. það var í draumi. Löngum draumi.

Og í gær afgreiddi ég gaurinn með kattaraugað. Hann var annaðhvort þunnur eða lítið sofinn, á leiðinni í vinnuna að kaupa sér morgunjógúrt með krumpuðum fimmhundruðkalli. Núna áðan hitti ég Höllu (sko hvað ég man) og Gyðu í bóksölunni, en þær voru að klára sitt dót. Síðasta prófið og maí nýbyrjaður.

Ég var líka rétt vaknaður þegar það var hringt í mig úr Háholtinu og mér boðin allskonar kvöld til að vinna á. Ég neitaði öllu. Hefði betur sleppt því að mæta í gær; þetta rústar alveg rythmanum sem ég er með í gangi.

Á hinn bóginn var ég vaknaður fyrir hádegi í dag. Gæti verið verra.

-b.

Nemó í hjallinum

Ókei.

Ég svaf nánast ekkert í fyrrinótt, fór í vinnuna hálfsjö, kom heim rúmlega fjögur í gær, lagði mig fyrir framan tölvuna og vaknaði núna á slaginu ellefu. Þetta er ekki hægt.

-b.

01 maí 2006

..en ekki hvað?

Semen makes you happy. That's the remarkable conclusion of a study comparing women whose partners wear condoms with those whose partners don't.

The study, which is bound to provoke controversy, showed that the women who were directly exposed to semen were less depressed. The researchers think this is because mood-altering hormones in semen are absorbed through the vagina. They say they have ruled out other explanations.