The trick of the series is to blur what is on the show and what is outside the show. Nominally about the exploits of a freshly minted celebrity and his cronies from back-in-the-day, Entourage is "about" the very industry that makes the show itself. And so the real world subject matter of the show is constantly intruding into the fictional world it creates: "real" celebrities play themselves mixing with the "fake" celebrities on the sets of made-up movies shot by real directors. We've seen this before, of course, in movies by Robert Altman for example. The difference here is the complete absence of satire. Entourage takes as a given our love of celebrity culture and its industry of images; it just finds nothing in that love to criticize. Rather, it makes celebrity culture all the more alluring for being turned into an aesthetic artifact. After all, what we watch on Entourage is not the tedium of reality itself. Even the "real" celebrities are playing themselves as characters in delicately crafted narratives. Rather, we watch artfully done 24-minute nuggets that serve us our favorite object of interest.
Ég hef oft reynt að koma því í orð hversvegna ég fíla þessa þætti svona mjög, og þá ekki síður til að útskýra það fyrir sjálfum mér en fyrir öðrum, en sjaldan getað stamað útúr mér öðru en ,,þetta.. þúveist.. þetta er bara svo kúl!"
En þetta er ágætis punktur.
Hann minnist þarna á Weeds, sem ég skil ekki hvernig fólk nennir að horfa á, og síðan Brotherhood, sem maður ætti kannske á líta á..
Annars eru Entourage og Deadwood að renna inn hérna í rólegheitunum. Reyni að kíkja á þann fyrrnefnda áður en ég lognast útaf. Skiptivaktir. Urgh.
Svaf yfir mig í morgun og sjoppan opnaði ekki fyrren klukkan átta, rétt tæplega. Hélt fyrst að ég hefði bara sofið af mér vekjarann, en þegar ég prófaði hann í vinnunni komst ég að því að hann er eitthvað bilaður.. Síminn hringir ef það er hringt í mig, en bæði vekjarinn og áminningar-tólið gefa bara frá sér smá píp og svo ekkert meir.
Svo ég hjólaði mér niðrí bæ og keypti gamaldags vekjaraklukku fyrir þúsundkall í Pennanum. Svona með skífu og takka oná, og gengur fyrir einu AA batteríi.. svipað og gaurinn sem ég átti þegar ég bar út Moggann. Hversu oft ætli ég hafi sofið yfir mig í þá tíð? Ansi oft. Það held ég.
-b.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli