Vísindaskáldskapurinn verður þar, líkt og aðrar ráðsettar bókmenntategundir á borð við krimmann eða ástarsöguna, að hráefni fyrir póstmódernískan samtíning þar sem öllu ægir saman og auðþekkjanleg einkenni tungutaks eða umfjöllunarefna þessarra bókmenntategunda öðlast merkingu í sjálfum sér.
Tja. Ég veit allavega hvað ég er að segja. Það verður bara að duga í bili. Þetta er McHale, þósvo ég sé nú ekki með hann fyrir framan mig og geti því ekki vísað í blaðsíðutal.
Og ég er byrjaður á ritgerðinni. Gengur nokkuð vel og ég er farinn að geta sett upp beinagrindur að svoleiðis, sem ég gat aldrei ímyndað mér áður. Hvort maður fer eftir þeim er svo annað mál, en það hefur komið fyrir að ég hef farið eftir þeim einsog rauðum tússlínum á borgarkorti, frá hótelinu á næsta bar.
Kannske er bara erfiðara að skrifa sífellt fyrir næstu línu þegar maður er kominn í ákveðinn fyrirhugaðan blaðsíðufjölda.
Blóka samt ennþá eftir eyranu. Þó nú væri.
Í öðrum fréttum er sannarlega komið sumar. Tíð hjólreiða og pilsnerdósa. Sit útá svölum á hádegi og les blaðið. Vissi að þessi staðsetning kæmi til með að borga sig með hækkandi sól.
Vitleysingar eru að sökkva í sjóinn. Netið er í bútum um allan heim og þessi tiltekni bútur þarf að færa sig um set. Eigendurnir að skipta um heimili. Svona ryðst þessi kjötveröld svita og þriggjalaufa smára inní sæberspeisið okkar, helvísk. En þessi sproti blífur / Mister Collins gefur enn út skífur.
-b.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli