Smáræði

In the early issues of Slott’s run, She-Hulk (similarly hued cousin to the Incredible you-know-who) is hired to work for the superhuman law branch of Goodman, Lieber, Kurtzberg & Holliway, a firm whose very name consists of three of the progenitors of the “Marvel Age” of comics in the sixties. The basement library contains “long boxes” full of Marvel Comics and the series allows that lawyers like She-Hulk can use fifty years of comics history as legal evidence. This convention opens up Marvel’s heritage to the judicial process.

Suddenly, Spider-Man has enough evidence to sue his defaming, newspaper publishing nemesis J. Jonah Jameson for libel. Now accidental plunges into vats of atomic hard water needn’t become origin stories; they become class action lawsuits.

Margir fínir punktar í þessari grein.. Þósvo ég hafi horft á meira Boston Legal en ég þori að viðurkenna tók ég bara eftir einu af þessum dæmum sem gaurinn tekur fram, þetta með ,,sweeps week", en setti það aldrei í stærra samhengi.

Ég hef áður tekið She-Hulk fyrir sem dæmi um metafiksjón í myndasögum, en það var 'Sensational'-lotan hans John Byrne frá níunda áratugnum. Þar var allt að gerast á blaðsíðunni sjálfri, en lítið minnst á continuity-dæmið sem þarna er komið í forgrunn. Ég greip meira að segja fyrsta safnið af þessum nýju heftum á bókasafninu um daginn, en komst ekki lengra en á fjórða hefti.. hreint úr sagt hörmuleg skrif, og teikningarnar lítt skárri. Kemur á óvart samt að þessi gaur skuli ekki minnast á eitís She-Hulk nema í framhjáhlaupi.

Og 'Retro-Cannon' vísar til orðsins 'Canon'; Kanónu eða hefðarveldis innan bókmenntagreina, sem er nátengt hugmyndinni um continuity (sem ég finn, fjandinn hafi það, ekki gott orð yfir).

Spurning hvernig hugmyndir Eliots um lífræna heild skáldskaparins flútta við þetta.. ?

En það hlustar sosum enginn á hann lengur.

Meira dót:

Conversely, some of the middle American real-life audiences that Baron Cohen and his film crew encountered while they were shooting the film became so incensed that they were being sent up, and figured it out so quickly, that Baron Cohen had to be hustled out of a couple of locations at high speed to spare himself a mob scene. In other words, it could be that his comedy is in fact hitting home with withering accuracy. Last year, there was one particularly hairy moment on location in Salem, Virginia, when Borat told the crowd at a rodeo that he fully supported George Bush's "war of terror". "I hope you kill every man, woman and child in Iraq," he said, "and may George W Bush drink their blood."

Borat then led the audience into a rendition of the national anthem, "The Star Spangled Banner", only to replace the line about "the home of the brave" with "your home is the grave". Immediately the crowd erupted in boos. A couple of people pulled out guns and started firing in the air. Baron Cohen, staying in character throughout, was hurried out of the venue before things grew any uglier. And it didn't end there. Several leading members of the production received death threats over the coming days, and an unnerved Todd Phillips, the director, decided to pull out of the project altogether. (He was quickly replaced by Larry Charles, a veteran of offbeat television comedy and longtime associate of Larry David's.)

Mín feitletrun. Og ekki að ástæðulausu.

En þessi texti er víst horfinn núna, nema maður vilji gerast áskrifandi o.s.frv.. Sorrí.

Var ég búinn að minnast á það hversu mjög ég hlakka til að sjá nýjustu þættina af The Wire? Mér þykir það alveg næg ástæða fyrir því að benda á þessa grein, sem fjallar held ég um mússíkina í kringum dæmið. Ég veit það ekki því ég er ekki búinn að lesa hana en ætla að geyma á tölvinu þartil ég kem heim því nú þarf ég að fara að koma mér í metróið niðrá Íslandsbryggju og í tíma.

Blesó.

-b.