31 desember 2007

Síðasti dagur ársins

og alls alls alls ekki besta nóttin til að liggja andvaka. Ég svaf frá hálftólf til hálffjögur og glaðvaknaði svo við eitthvað. Kannske það að ég hafði gleymt að loka glugganum fyrir ofan rúmið? Ég gat í það minnsta ekki sofnað aftur.

Þannig að núna, þegar ég er mættur í vinnuna, fer ég að verða syfjaður. Og ég vinn til hálfþrjú og þarf að fara að koma mér austur því það er áramótakvöldverður í kvöld. En ég skil einhvernvegin ekki að ég endist lengi framyfir miðnætti.

Það er enginn mættur ennþá. Ég var kominn klukkan hálfníu, einsog á venjulegum mánudegi. En allt hitt liðið virðist ekki ætla að mæta fyrren rétt fyrir tíu, kannske var það málið. Ég finn samt fyrir því að það er gott að mæta í vinnuna, ég kvíði því ekki að hitta fólkið sem ég hitti, eða að gera það sem liggur fyrir.

En mér er bæði kalt og heitt og ég var hóstandi í nótt. Ætli ég byrji árið á kvefi?

-b.

30 desember 2007

in the reins

nunca pensé que jamás
tendria la oportunidad
de reencontrar el camino de nuevo
y formar un mundo mejor
Hérna eru tvö lokaatriði úr sjónvarpsþáttum. Fyrst er önnur serían úr West Wing:



Þetta er geðveik sena, en þú fattar hana ekkert án þess að hafa séð þáttinn allt þar á undan, og helst alla þáttaröðina. Ég set hana hérna samt helst vegna þess að ég heyrði þetta lag, ,,Brothers in Arms" m. Dire Straits, heima hjá Stebba fyrr í kvöld.

Ég hef sett einhverja klippu úr West Wing hérna áður, en ég er sannfærður um að þetta er eitthvað sem færir standardinn fyrir sjónvarpsefni skör hærra. Ég lánaði Danna West Wing safnið mitt í gær og ég vona bara að hann meiki það í gegnum fyrstu þættina til að húkkast. Það er góð tilfinning.

Annað lag sem hljómar einsog höggvið útúr sama klettinum er ,,Don't Stop Believing", sem var notað í loka-lokasenuna í Sopranos: (skemmiskemm skemm fyrir þá sem hafa ekki séð lokaþáttinn:)



Hérna er lestur fyrir þá sem vilja spá í þessu frekar. Það er hellingur til að spá í þarna, en helst fannst mér hvernig fókusinn helst á syninum jafnvel þótt gaurinn sé alltaf í rammanum. Mjög vel gert. Og að hafa hreðjarar í að skrifa og taka upp og senda út svona endi á þætti sem hefur gengið í fleiri ár, það er í einu orði geðveikt. Þetta getur ekki hver sem er.

Og það er sannarlega ekki tilviljun að lagið sem hljómar undir er af plötunni Any Way You Want It.

Fjandinn. Tveir þættir sem eru búnir og farnir, Sopranos enduðu eins og best var á kosið og West Wing sló sig út með Massive Attack lagi.. en ég sé það ekki á youtube einsog er.

(Ég pantaði mér X-Files sett í dag. Hm. Ó já gæskan.)

-b.

26 desember 2007

Annarlegur jólabjórari

Afsakið skriftina, ég er aðframkominn af ráðaleysi. Nú sitjum við Hallur heima hjá honum og ráðum ráðum okkar, en ráðin eru fá og höfuðin lítil, við berjum þeim í steininn en það rennur ekkert út nema blóð. Hvar eigum við að vera? Hvar er sá staður þarsem menn geta hitt aðra menn? Bölvuð krúsin er lokuð, allstaðar eru fjölskyldur og vesen.

Ýmir ætlar að kíkja hingað en þaðan er leiðin óskýr. Meiri bjór, eflaust.

Drall, drall, ball i aften, sögðu þær. Við ætlum í Hvíta húsið að sjá SSSól, eða í Hvíta húsið að sjá barþjón og þjónhnepptar gæskur, drekka lager, segja hæ við fólk sem þekkir mann.

Hallur spilar á gítar, mikið er hann snjall. Ég kann að spila N, ekki kalla þeir mig sNilling.

-b.

23 desember 2007

Þorláksmessa á safninu

er óóskaplega róleg. Ég er kominn nokkuð langt með krossgátuna, sunnudagsgátuna. Ég hef aldrei klárað hana en komist vel inní nokkrar. Núna á ég bara 9 orð eftir en mér sýnist ég ekki komast lengra.

Jæja.

Jólabækurnar eru The Black Diamond Detective Agency eftir Campbell og Dermaphoria eftir Clevenger. Og svo hef ég Darkly Dreaming Dexter í eyrunum.

Ég hlustaði á Engla Dauðans eftir Þráinn núna síðustu daga. Hún byrjaði ágætlega en hann hefur ó svo margt að segja um eiturlyfjavandann og villimennina sem eitra fyrir börnunum okkar o.s.frv. o.s.frv. að hann gleymir að gera söguna spennandi. Og óspennandi krimmi er eiginlega hvorki fugl né fiskur. Mann langar kannske að vita hverjir þessir ónafngreindu einstaklingar eru, sem bókin byrjar á, en þegar það kemur í ljós þá finnst manni það varla lestrarins virði. Eða áheyrnarinnar virði.. Þetta er reiðilestur yfir eiturlyfjasölum sem Þráinn reynir að snúa uppí hugleiðingu um réttlæti, glæp og refsingu, en það leikur aldrei neinn vafi á því hver hefur rétt fyrir sér og hvers það er að dæma.

Mér finnst það eiginlega frekar leitt, því ég hef yfirleitt gaman af því sem hann skrifar í blöðin og þessháttar. En það er eitt og þetta er annað.

Svo var ég að klára Loftskeytamanninn núna áðan. Þar þýðir Jón Kalman Knut Hamsun og það virkar svona helvíti vel. Stutt saga um sterkar persónur sem maður les undir Guinness á hlýju kaffihúsi.

Rútan heim núna um sjöleytið, svo veit ég ekki meir.

-b.

22 desember 2007

Hitt skemmtiatriði kvöldsins

(Það fyrra var náttúrulega ísskápur auðmannsins.)

Arnaldur kom fyrstur,
frægur eins og tré.
Hann ritaði um glæpi
og rakaði inn fé.

Eyvindur var annar,
með Ósögð orðin fín
Hann skreið ofan af Pala-hnjúk
og sýndi gullin sín.

Þórunn hét sú þriðja,
þá Erlu-Valdimars.
Hún krækti sér í Njálu
og steikti krimmafars.

Sá fjórði, Einar Kára,
var fjarskalega brók.
En fæstir voru sáttir
við Endurfundabók.

Sá fimmti, Óttar Norðfjörð,
var nauðalíkur Brown.
Með auglýsingafári
og helgigriparán.

Sú sjötta, Kristín Marja,
hét ekki Karítas.
En stöðugt verri titla
úr striganum las.

Sjöundi var Hugleikur,
sá var ósköp klúr.
Hann flissaði í rökkrinu,
og fékk sér vænan lúr.

Bloggþórinn, sá áttundi,
í Hliðarsporum söng.
Hann þrælaði við smásögu
sem var þrisvar of löng.

Níundi var Kalman, Jón,
frá kaupstaðarhysk-i
hann hentist út í bláan sjó
og blaðraði um fisk-i.

Tíundi var Gyrðir Elíss,
grályndur mann.
Úr són og taði málara
Sandána vann.

Ellefti var Bertelsson,
bölvaði í erg og gríð.
Og reiðilestri dældi
yfir dóp- og krimmalýð

Einar Már, sá tólfti,
tefldi kóng í hrók.
Sögu sína ársins leigði
læstri fangablók.

Þrettánda var Yrsa Sig,
úr Öskunni reis köld.
Hún Eyjamenni stráfelldi
á Aðfangadagskvöld.

Fljótlega í hillum
verður fennt í þeirra slóð.
En klisjurnar, þær fúnkera
í fylleríisljóð.

-b.

Hallur starir inní ísskáp auðmannsins

hallurogisskapur

21 desember 2007

Lie back and think of Earth

Fyrir okkur ísköldu kettina þá er ég hérna með tengil á texta- og myndskýringar fyrir LoEG: Black Dossier: http://www.shsu.edu/~lib_jjn/dossier.html

Þetta er voða mikið moð, en endrum og eins dettur maður niður á eitthvað sniðugt. Ég vissi t.a.m. ekki að forngríska orðið ,,bion" stæði bæði fyrir orðin ,,bogi" og ,,líf" - eftir því hvorum megin áherslan er.

Og nú verð ég að lesa bókatíðindi.

-b.

20 desember 2007

Þetta sem gaurinn sagði í símann þegar hann labbaði útúr safninu nú rétt í þessu

... já, þúveist, það má ekkert semja um ást án þess að tala um Megas? Ég meina, þeir sem hlusta á Bubba, þeir líkja honum við..."

...

Einn ég sit og þýði, inní litlu skoti, enginn kemur að sjá mig, nema hellingur af fólki, hættessu rugli og þýddu Óttar Norðfjörð, bentu í austur, brátt koma jólin, kauptu jólagjöf og éttu jólafisk.

18 desember 2007

Skeinur

Ég var að færa veitingavagn með marmaraplötu á milli hæða í gær. Hann stímdi á þröskuld og langatöng hægri handar varð á milli plötunnar og járngrindarinnar svo það blæddi inná hana. Löngutöngina. Svo brenndi ég sama fingur, en hinumegin, fyrir ofan nöglina, þegar ég var að taka kjúkling útúr ofninum í gærkvöld. Ég get ekki sýnt neinum þessi meiðsl án þess að vera dónalegur við fólkið í kringum mig.

Nýr skrifstofustóll og jólagjöf handa ömmu í gær. Ég er eitthvað þreyttur og leiðinlegur í dag. Ég virðist ekki ætla að ná að hespa þessum Hugleiks-dómi af.

-b.

14 desember 2007

THIS WARN YOU!

Ég kom við í Nexus á leiðinni heim í gær til að sjá hvort þeir ættu til Black Dossier. Þeir áttu nokkrar, halelúja. Sölumaðurinn óskaði mér gleðilegra jóla og þegar ég steig út var kominn þessi líka svakalegi jólasnjór í loftið. Hvert korn á stærð við hnefa, og þau siluðust niður til jarðar einsog laufblöð.

Alan Moore færði mér jólin?

Ég var að byrja að glugga í hana núna. Inní bókinni er bók sem kallast The Black Dossier, og maður skal gjöra svo vel og lesa það alltsaman til að geta haldið áfram með myndasöguna. Sem er spark fyrir fól einsog mig sem hafa aldrei haft sig útí að lesa textana í lok fyrri bókanna tveggja.

Allavega. Sagan gerist árið 1948, árið sem George Orwell skrifaði 1984. Bókin tekur nokkuð mið af því, og þessi svarta mappa byrjar á Orwellískri aðvörun:
THIS WARN YOU

Docs after in oldspeak. Untruth, make-ups only. Make-ups make THOUGHTCRIME. Careful. Supervisor rank or not to read. This warn you. THOUGHTCRIME in docs after. SEXCRIME in docs after. Careful. If self excited, report. If other excited, report. Everything report. Withhold accurate report is INFOCRIME. This warn you. Are you authorised, if no stop read now! Make report! We know. Careful. Any resemblance, living or dead, is ungood. Make report. If fail make report, is INFOCRIME. Make report. If report made on failing to make report, this paradox. Paradox is LOGICRIME. Do not do anything. Do not fail to do anything. This warn you. Why you nervous? Was it you? We know. IMPORTANT: Do not read next sentence. This sentence for official inspect only. Now look. Now don't. Now look. Now don't. Careful. Everything not banned compulsory. Everything not compulsory banned. Views expressed within not necessarily those of publishers, editors, writers, characters. You did it. We know. This warn you.

Disskleimer í newspeak. Jebb, Moore kemur með jólin.

-b.

13 desember 2007

Björn Tvískinnungur Valsson

Ég skal hneykslast og bölvast útí fólk sem nennir að horfa á íþróttir í sjónvarpinu þegar það gæti verið að gera eitthvað annað, en gemmér snóker eða 9ball mót og þá kemur nýtt hljóð í strokkinn.

Nema náttúrulega ef snóker og 9ball eru ekki íþróttir. Þá er allt þetta lið ennþá vangefið.

-b.

11 desember 2007

Killer idea, man

Greinaskrifum er lokið. Nú hefjast dómaskrif.

(En vitaskuld eru öll skrif í greinum og flest innihalda þau einhverskonar dóm. Blah.)

Ég fékk hugmynd í gær og ég ætla að segja frá henni án þess að framkvæma hana, því það er eiginlega það sem ég geri. Hvílík hugmynd, það.

Hugmyndin er semsagt að fyrst þessi skrif lenda á netinu, en á allt öðrum stað en þessum, þá gæti ég notað þessa rás fyrir aukaefni - útstrokaðar málsgreinar, misheppnaðar setningar, undirbúningsvinnu, beinagrindur, hástöfuð stikkorð.. Unnendur kjarngóðra bókmenntaskrifa minna gætu leitað hingað til að sjá hvernig pylsan er hökkuð og hnýtt.

En þetta er hræðileg hugmynd. Það væru endalausir dálkar af svona löguðu:

_______

fólk ,,hrapar að ályktunum“, líta á hluti... „líttu á það eins og búið og gert“ „leitt okkur einu skrefi nær þeim leyndardómi“ „höldum þessu áfram niðri á stöð“ „þá vantar mig hjálp þína“ „við höfum okkar ástæður“ „ég hef ekki beint auglýst bakgrunn minn síðan 11. september“ „honum leið eins og bjána. eins og trúði. eins og aðhlátursefni annarra.“ ,,brosti dularfullt“ „ég tek mína áhættu“ „enda var þetta litla atvik í hrópandi mótsögn við alvöru dagsins“ „heldurðu að trúarbrögðin geti nokkurn tíma lifað í friði ...?“ „bókin grefur undan sjálfri undirstöðu minni, fatíma.“ „ég hugsa ekki lengur í stökum mannslífum, ég er kominn yfir það.“ „ef 20. öldin kenndi okkur eitthvað, þá er það mikilvægi þess að móta kringumstæður áður en hætta steðjar að.“ „hvenær munum við eiginlega læra að lifa í friði?“
„,,Já, fyrirgefðu.“ Donnelly ræskti sig. „Hún er eitthvað á þessa leið.“ Hann dró andann djúpt áður en hann flutti hina leyndardómsfullu vísu.“
skúrkarnir nota í alvöru orðið útópía til að réttlæta gjörðir sínar
fólk glottir lymskulega og brosir leyndardómsfullt eða dularfullt eða andstyggilega eða vingjarnlega eða breitt,

__________

Ein leið væri að standa í endalausri vinnu við að útbúa efnið úr hráefni einsog þessu, umraða, pússa og slípa, stafsetja osfrv., vitandi það að enginn nennir að lesa svoleiðis dót hvorteðer.

Liðið sem stendur í svoleiðis djobbi fyrir dvd diska ætti að fá meiri pening, eldra viskí, yngri konur og steiktari kjúkling.

-b.

10 desember 2007

Rúsínuvin í eyðimerkurpylsu:

Ég fékk mér blund í kaffistofunni áðan. Ég er allt annar maður.

-b.

08 desember 2007

Svarið er bæði rétt og fyndið

Hvaða spendýr býr sér til stærsta hreiðrið?

Steypireiður!

Steypireiður steypir sér steypihreiður, verður svo reiður og steypir því.

Þetta var rosa fyndið í trivjal um daginn.

-b.

07 desember 2007

Föstudagur í desember

Það vekur mér ugg hversu oft ég lít á klukkuna og hún sýnir 13:37.

Ég skilaði inn megninu af yfirlitsgreininni og hún gekk vel í þá sem öllu ráða. Mér var mjög létt. Þegar þessi vinna er búin, klukkan hálfátta, hjóla ég niðrá stöð og vinn þar til tólf. En ég ætla að reyna að lesa þar og skrifa, ef ég get, þarsem þetta er þjálfun á nýjum starfsmanni, ekki komplet vakt.

Davíð stakk uppá því að við færum í bústað um helgina, en þá var ég þegar búinn að lofa mig í fyrrgreinda vinnu, og Víðir verður í einhverju húllumhæi á laugardaginn. Sem er leitt því ég var eiginlega farinn að hlakka til að komast burt. Kannske ég kíki austur í staðinn. Setjist á krús og fái mér krús, eða skrifi nokkur orð. Mikið verður gott að klára þessa grein alveg alveg.

Og afhverju er ég hættur að fara í jólafrí? Liði okkur ekki öllum betur ef við værum í fríi frá byrjun desember til byrjun janúar?

Hei já. Ég rakst á Dermaphoria hérna um daginn, hún var barasta uppí hillu. Verð að lesa hana við tækifæri.

-b.

05 desember 2007

Lesist ekki

En sko ég sit hérna og það er falleg stelpa hérna fyrir framan mig, ég sit með tjaldið í bakið og hún situr á því sem ég hef alltaf talið vera borðið mitt en það er allt í lagi hún má eiga það akkúrat núna því hún er með brúnt hár sem nær í sveig niður að augum og hún er með eitthvað nisti í langri keðju sem hangir milli brjóstanna og hún er þrýstin og mjúk og klædd í eitthvað sem maður gæti kallað síða peysu? Hún nær frá hálsi (með hettu), niður fyrir úlfliði og niður fyrir rass, hún er bæði með mjaðmir og læri, ég veit það því hún stóð upp áðan. Hún er með tómt vatnsglas fyrir framan sig, sem hún hefur troðið fullt aftur af mandarínuberki, hún er jólastelpa jólastelpa, með lítið nef sem vísar beint áfram, hún er ekki með lokka í eyrunum en samt örugglega með göt, hárið hárið það er tekið aftur í teygju en alls ekki í tagl því það vill ekki vera teglt. Við hliðina á glasinu er hún með fölappelsínugult pennaveski þarsem hún geymir allskonar allskonar eitthvað sem ég veit ekki hvað er en ef ég gæti smellt lásnum í sundur, þá myndi hún opnast fyrir mér, tölvan situr opin á borðinu og hún horfir oní hana, apple-merkið aftaná skjánum segir mér að ef hún væri í bíómynd þá myndi hún bjarga deginum, þessi hérna hún myndi sko ekki vera svikarinn eða morðinginn eða leigusalinn, hún snertir skjáinn einsog til að halda við hann, hún heldur utan um tölvuna sína, er gefandi og traustvekjandi, svo þrýstin með tvo hringi á fingrunum hún er hrúga af kjöti og beinum og fitu og silfri en það sem skiptir mestu máli er að þessi hrúga tekur pláss og maður getur fundið fyrir henni taka pláss, jafnvel þótt maður snerti hana ekki, maður finnur fyrir henni með augunum, án þess væri svæðið tómt, einsog glasið áður en hún fékk sér mandarínur með puttunum sínum með hringunum á og bar þá uppað munninum sem er rauður og mjúkur og kemur saman í krókum beggja vegna, samsíða línunni sem maður dregur í plássið með augunum þegar maður lítur á milli augnanna, frá hægri til vinstri og svo tilbaka og aftur tilbaka. Hún er með pilluglas við hliðina á vatnsglasinu og sprittkerti við hliðina á því, ég held að pillurnar séu mintur, eitthvað sem hún setur í munninn líka, þegar hún teygir höndina eftir því kippist nistið til og óróar í smá stund og hún færir til vaselíndolluna sem er við hliðina á tölvunni, hún er með vaselíndollu hún er með dollu af veselíni við hliðina á tölvunni og rólegur rólegur, þetta er eitthvað eitt í viðbót sem hún tekur með höndinni og ber uppað vörunum, það er ekki uppúr þurru og köldu og bítandi sem yfirborðið er svona borðleggjandi ég vil leggja hana á borð og skoða kjötið með fingrunum og hringjunum og brosinu undir augunum og nú dregur hún upp símann sinn því hún á síma einsog allir hinir sekkirnir en hennar er hvítur og opnast einsog ljósabekkur, og hún klípur eitthvað úr höfðinu á sér og setur það inní símann með höndunum og snýr sér svo aftur að tölvunni, hún fer höndum um tölvuna aftur og það er einsog að horfa á Maríu kjöt sitja í kofa og snerta kinnina á Guði kjöt, tveir pokar af próteini og nöglum að skiptast á heilagleik, þau eru tengd í gegnum hausinn og það er taska á stólnum við hliðina á henni því hún er að fara með vínflösku og brauðhleif uppí Þingholt, hún ætlar að henda því í rúmið þarsem kjötið liggur hún ætlar að kalla það einhverju sætu nafni með munninum og fingurnir sleppa flöskunni og hún sest í stólinn við rúmið og fæturnir fara uppúr skónum og hún setur þá uppá rúmgaflinn.

Þangað vill féð sem það er fyrir

Hæ. Ég kom hingað til að segja tvennt, en ég gleymdi öðru. Hitt er þetta.

Ég þurfti að kaupa bolla af pillum í sumar, þegar ég var nýkominn til landsins. Ég rakti þetta örugglega alltsaman þá.. en málið er að vegna þessa átti ég inni peninga hjá Tryggingastofnun. Einhverja þúsundkalla. Ég fór með pappírana uppá skrifstofu til þeirra undir lok júnímánaðar, í veikri von um að fá einhverja aura til að eyða áður en mánaðarmótin skyllu á.

Ég minnist bara á þetta núna aftur vegna þess að þeir voru að leggja inná mig í dag.

Það gerir rúmlega fimm mánaða bið.

Ég hef ekkert meira um það að segja að svö stöddu.

-b.

03 desember 2007

Ein pæling

Fólk sem ég þekki sem hefur eignast börn:

Frikki, Silja, Fúsi, Jóna, Hafsteinn, Bjarki. Þau áttu öll stelpur.

Núna nýlega eignaðist Ívar son. Hann er undantekningin. Annars eru allir að gefa út konur.

-b.

02 desember 2007

Guinness hækur

Ég hef óbilandi trú á Treo. Tvær töflur í vatnsglas breyta þynnkudegi í þægilegheit.

Ég hitti frænda minn á barnum í gær. Það gerist ekki oft.

En í fyrradag drukkum við Guinness og skrifuðum hækur um það. Nú skrái ég þær niður, svo höfuðstaður okkar það kvöldið hverfi aldrei:

Guinnessinn er tær
einsog blýfjall á svörtum
illviðrisdegi.

Froðuleifarnar
í höfði glassins míns og
blekið í tánum.

Stelpur með brjóst og
allskonar fá mig til að
gera allskonar.

Guinnessinn, ó já
ofinn úr gleði og þrá
ég sit einn á krá.

Gefðu mínum draft
úr geirvötrum guðanna
núna fanturinn.

Magni hættessu
melurinn þinn ég ætlað
drekkennan Guinness
sóló, þúveist einsog þú
slærð á tambúrínuna.

Mmm Mmm Mmm Mmm Mmm
Nammi nammi nammi namm
Brún leðja, svo góð.

Tígurinn sýgur
sálu úr gaurnum
á bar einum í miðbæ.

Olía lífsins
gefur mér ástæðu til að
ég drep ég er full.

Bjórinn er dauður
situr flatur og tómur
Guinnessinn drap hann.

Næsta Guinness krús
er vagina dentata:
beitt en bjóðandi.

...

Ég skrifaði hana ekki en ,,ég sit einn á krá" er besta ljóðlína síðan einhverntíman.

-b.

Einsog að lesa í spegil

YOUNGSTOWN, OH—Jason Baumer, a fancy little gent who is apparently too good to enjoy a regular cup of coffee, drank a cup of tea Sunday.

The fancy man rests a placemat beneath the precious tea to protect his beautiful table from any errant drips.

The 29-year-old web designer prepared and consumed his precious tea, which is imported from some la-di-da foreign country, at about 10:30 a.m with the loving attention of a brittle, shawl-wearing spinster.

"I normally have some Earl Grey in the morning," said Baumer, referring to a kind of tea named after a guy who used to run around England in a powdered wig and fruity tights. "Sometimes I have toast [and jam] too. Or just a bowl of cereal when I'm in a rush."

Instead of simply heating a mug of water in the microwave, Baumer used a hoity-toity copper-bottomed tea kettle, which His Lordship reportedly purchased at Pier One Imports in 2003 for the express purpose of tea-making.

30 nóvember 2007

Björn, Matthías og orðabókin

Einhverra hluta vegna hef ég alltaf haldið að ,,athafnaskáld" væru einfaldlega afkastamikil skáld. Ég veit ekki í hverskonar samhengi ég hef séð þetta orð venjulega, ef til vill hef ég skilið það sem svo að viðkomandi menn (og konur?) væru, auk þess að vera áhrifamikil í atvinnulífi og þessháttar, skrifandi skáld. Nú var ég að fletta í gegnum Fjötra okkar og takmörk: Helgispjall eftir Matthías Johannessen og rakst á þetta orð enn eina ferðina, en nú fletti ég því upp. Þá eru athafnaskáld einstaklingar sem hafa verið afkastamiklir brautryðjendur í atvinnulífi.

Og hér væri hægt að fara mikinn um muninn á athafnaskáldum og athafnamönnum. Er það ekki?

Annars eru þessi helgispjöll hans Matthíasar nokkuð áhugaverð.. Þetta eru allnokkrar bækur sem eru gefnar út í takmörkuðu upplagi, 200 stykkjum hver sýnist mér, númeraðar eða áritaðar. Það er þessi sem ég tók fram áðan, svo hef ég hérna Eintal á alneti, Sagnir og sögupersónur, Grímu gamals húss, Við Kárahnjúka og önnur kennileiti og Spunnið um Stalín. Þær eru fleiri. Mér sýnist þær allar fylgja sömu formúlunni, karlinn skrifar um eitthvað sem honum dettur í hug í fjölmörgum stuttum köflum. Hérna er einn sem ég tók niður í gær, úr Eintali á alneti:
Ég hef minnzt á fegurstu ástarsögu íslenzkrar tungu. Hún er ein setning í Íslendinga sögu. Yfir henni er einhver jarðneskur svali sem mig minnir á morgungeisla í sporrækri dögg. Það er annarskonar tilfinning í ástum Beru og Ljósvíkingsins. Samt þessi nálæga heiðríkja einsog í Jónsmessunæturdögginni, en ástir Solveigar og Sturlu Sighvatssonar rísa úr grasinu við Örlygsstaði einsog helgisaga úr hillingum: Hvort gerðu þeir ekki Solveigu? Og einskis spurði hann annars.

En hver er þá fegursta ástarsaga heimsbókmenntanna? Kannski þær sem ég nefndi, kannski einhverjar aðrar, ég veit það ekki. En eftirminnilegasta ástarsagan er áreiðanlega þessi eina lína, þessi hverfuli fögnuður Kierkegaards, þessi undarlega alsæla í næsta nágrenni við hyldýpi örvæntingarinnar, þessi vímukennda fullnæging sem eiturlyfjaneytendur eltast við sýnkt og heilagt: Tilveran öll var einsog ástfangin af mér...(!)

Sjálft andartakið (!) En það virðist ekki beinlínis vera það ástand sem búddatrúarmaðurinn sækist helzt eftir, takmarkið mikla: að losna við sjálfan sig einsog hvert annað mein. Sturla Sighvatsson af öllum mönnum var nær því að höndla þetta eftirsóknarverða takmark í þeirri einu setningu um Solveigu sem varðveitzt hefur en Constantin Constantinus í setningunni um ást tilverunnar á aðalpersónu endurtekningarinnar og sæluvímuna í tengslum við hana.

Þetta er náttúrulega misgáfulegt, sýnist manni.. og misáhugavert. En formið er skemmtilegt: Stuttar færslur um eitt og annað, maður getur gluggað í eina, tvær eða þrjár án þess að leggjast í langdreginn lestur. Hæfilegt fyrir létt-athyglisbrostna lesendur einsog mig.

Og hann er vel lesinn, karlinn. Skrifar góðan texta. Verst hvað hann er mikill helvítis sjálfstæðismaður.

Um leið og ég fletti upp athafnaskáldinu fletti ég upp ,,jörvagleði". Nema hvað ég fann hana undir ,,jörfagleði". Jæja. En orðabókin segir svo:

,,Jörfagleði: Árleg skemmtun, haldin á Jörfa í Haukadal. Bönnuð á 18. öld."

Síðan segir að þetta geti líka merkt taumlausa skemmtun og gleði.. einsog ég skildi það fyrir. Ég hafði samt ímyndað mér að ,,jörvi" (eða ,,jörfi") væri annað nafn fyrir mann, einsog ,,gumi" eða ,,fýr". Gaman að vita að þetta nafn sé dregið af staðnum þarsem sérstök skemmtun var haldin hérna í den. Frekar sértækt, sýnist manni.

-b.

Es. Hér er eitt orð í viðbót sem ég var að fletta upp og virðist heldur sértækt: Hrunadans. Sko:

,,Gálaust atferli sem leiðir til glötunar (eftir þjóðsögunni um dansinn í Hruna þegar kirkjan þar sökk)". Þar höfum við það.

29 nóvember 2007

Vitleysingahækur

Ég samdi eina fyrir Helga á msn, og ég get því allteins haldið áfram útí bálk. Sumar eru betri en aðrar, og er það ekki í nokkrum tengslum við gildi einstaklinganna sjálfra, heldur er það til vitnis um leti mína sem hækusmiðs.

Helgi Bárðarson
vex og dafnar í Svíþjóð
einsog stór, svart naut.

Ýmir Sigurðsson
er víst frekar kallaður,
tja, Sigurðarson.

Víðir Örn, M.D.
hvorki læknir né doktor
heldur Mjög Dapur.

Hlynur Bárðarson
hann veit hvað snýr í norður
og hvað alls ekki.

Hr. Már Másson:
Ég heyrðí þér í síma
Þarna um daginn.

Gunnar Guðmundsson
keyrði mjólk uppað dyrum
til mín í vinnu.

Davíð Kjartan Gé.
Darbó ellegar Dýri,
eða Débeinov.

Egill Baldursson
tengir tæki með tengjum
og sem því tengist.

Stefán Guðmundsson
rautt skeggið sprettur, en hægt.
Kippan hún er mín.

Hafsteinn Viktorsson
lyftir lóðum og hampar
lítilli dóttur.

(en)

Bjarki Áskelsson
ætlar að vinna sigur
í Barneign Open.

Víðir fær aðra því hann var að senda mér sms:

Víðir Örn verslar
sér háskerpuflatskjától,
en seinna, seinna.

[Daginn eftir:] Davíð fær líka aðra því hann lagði orð í belg:

Davíð Ká Gestsson
í Kringlunni stendur og
selur biblíur.

-b.

28 nóvember 2007

Lesning fyrir háttinn

Christopher Hitchens skrifar um það að fara í brasilískt vax:
The male version of the wax is officially called a sunga, which is the name for the Brazilian boys’ bikini. I regret to inform you that the colloquial term for the business is “sack, back, and crack.” I went into a cubicle which contained two vats of ominously molten wax and was instructed to call out when I had disrobed and covered my midsection with a small towel. Then in came Janea Padilha, the actual creator of the procedure. She whipped away the exiguous drapery and, instead of emitting the gasp or whistle that I had expected, asked briskly if I wanted any “shaping.” Excuse me? What was the idea? A heart shape or some tiger stripes, perhaps, on the landing strip? I disdained anything so feminine and coolly asked her to sunga away.

Here’s what happens. You have to spread your knees as far apart as they will go, while keeping your feet together. In this “wide stance” position, which is disconcertingly like waiting to have your Pampers changed, you are painted with hot wax, to which strips are successively attached and then torn away. Not once, but many, many times. I had no idea it would be so excruciating. The combined effect was like being tortured for information that you do not possess, with intervals for a (incidentally very costly) sandpaper handjob. The thing is that, in order to rip, you have to grip. A point of leverage is required: a place that can be firmly gripped and pulled while the skin is tautened. Ms. Turlington doesn’t have this problem. The businesslike Senhora Padilha daubed away, took a purchase on the only available handhold, and then wrenched and wrenched again. The impression of being a huge baby was enhanced by the blizzards of talcum powder that followed each searing application. I swear that several times she soothingly said that I was being a brave little boy … Meanwhile, everything in the general area was fighting to retract itself inside my body.

html-próf

Ég náði ekki einusinni helmingi. Nokkrum samt.. hver bestar mig? (Bannað að svindla maður.)

34

-b

Önnur mynd sem við skulum hafa hér



Góði Jah, ekki láta þessa mynd sjúga allskonar.

-b.

27 nóvember 2007

Mynd sem verður að vera hér



Þættirnir byrja aftur sjötta janúar næstkomandi. Tíu þættir í þessari seinustu þáttaröð. Þið megið kalla mig spennta gaurinn.

-b.

Varðandi greinina þarna þúveist

Ókei ég er allvega byrjaður að skrifa, eitthvað sem gæti flokkast með læsilegum texta. Þá er maður að minnsta kosti kominn af stað.

Til allra sálanna þarna úti: hæ sálir. Hæ fæf!

-b.

26 nóvember 2007

The pipes, the pipes are calling

Þetta er einsog það á að vera, eða einsog það hefur bitið í sig að vera, að ég sofna ekki fyrren rúmlega þrjú, vakna rétt fyrir átta og verð svo syfjaður einhverntíman á milli tvö og þrjú, nenni engu og vill helst leggjast undir sæng af algleymi og sykurpúðum. Ég er semsagt. Sybbinn. Geispandi. Ekki á fótum að gera hlut.

Einhverntíman fæ ég tíma til að lesa allar bækurnar.

Á rauða sófanum hérna í miðrýminu situr gaur og les Jón Ásgeir og afmælisveisluna.

Ég er búinn að vinna í dag, en hér er mynd. Norman Mailer bauð sig fram til borgarstjóra New York borgar árið '69. Hann hengdi þessi plaggöt uppá veggi þar á bæ:



-b.

23 nóvember 2007

Thor um Steinbeck

Ég rakst á þessar línur í greinasafni Thors Vilhjálmssonar Faldafeyki, en þetta er grein frá 1967 sem heitir ,,Niðurlæging rithöfundarins":

Sú var tíðin að við lásum bækur Steinbecks. Eldri bækurnar hans einsog Þrúgur reiðinnar og Tortilla Flat og Mýs og menn. Síðan hefur hann skrifað ýmsar marklitlar bækur. Nú er alllangt síðan ég var að reyna að lesa East of Eden þar sem áreynsla höfundarins sem hefur týnt afli sínu orkaði þannig að það lá við maður fengi vöðvagigt af því að lesa bókina. En þrátt fyrir þessa vondu bók var Steinbeck mér kær: maðurinn sem hafði skrifað Þrúgur reiðinnar. Ég hætti að lesa þessar nýju bækur sem komu við og við þótt ég blaðaði stundum í þeim og þóttist sjá að þar var ekki lengur maðurinn sem hafði skrifað Þrúgur reiðinnar. Maður hætti að spyrja: hvað skyldi Steinbeck vera að skrifa?

Hjá erlendum rithöfundum heyrði ég ekki talað um hvað Steinbeck skrifaði heldur hvort hann drykki mikið whiský. Rithöfundurinn hafði orðið eftir í þátíðinni. Þgar hann virtist alveg gleymdur kom í ljós að einhverjir mundu eftir honum og hann fékk Nóbelsverðlaunin vegna bókanna sem hann skrifaði fyrr löngu. Þrúgur reiðinnar sem var beisk þjóðfélagsádeila þrungin mannúð og sársauka höfundar sem vildi ekki láta níðast á fólki og hataði þau þjóðfélagsöfl sem troða á litilmagnanum.

Í íslenzkum þjóðsögum er talað um umskiptinga. Þar segir frá því þegar gjörvileg börn hurfu og í staðinn kom vera með sál ófreskjunnar. Sama haust og Steinbeck fékk Nóbelsverðlaunin sýndi amerískur vinur minn í Róm mér feiknamikinn doðrant sem var orðabók yfir enska tungu. Þetta var efnilegur rithöfundur. Steinbeck hafði gefið honum bókina og skrifað langa tileinkun sem hófst á orðunum: í upphafi var orðið, og fjallaði um mátt og ábyrgð orðsins. Um skyldur og forréttindi rithöfundarins sem máttur orðisins veitir honum. Þetta var svo góð hugleiðing að ég sagði við þennan vin minn: jú það er allt í lagi þó hann fái Nóbelsverðlaun. Hvað hefur komið fyrir þennan mann sem núna skrifar greinar frá Vietnam og lýsir hernaðarleiðangri í amerískri flugvél á þennan hátt: ,,Ég vildi að ég gæti sagt ykkur frá þessum flugmönnum. Þeir gera mig sjúkan af öfund. Þeir stjórna farartækjum sínum á sama hátt og maður hefur stjórn á glæsilegum vel þjálfuðum veðhlaupahesti..." Nokkru seinna eru þeir orðnir einsog ,,múrsvala að kvöldlagi". Þannig vefur höfundur sig frá einni líkingu til annarrar í indæli morðleiðangursins. Hann situr dolfallinn einblínandi á hina óviðjafnanlegu flugmenn og hrifningin verður æ geystari: ,,Ég horfi á hendur þeirra og fætur á stjórntækjunum, þessi fíngerða samhæfing minnir á öruggar en þó hæglátar hendur Casals á sellóinu."

Þegar maður sem hefur skrifað góðar bækur einhverntíma er farinn að skrifa svona hlýtur að vera brýnna fyrir hann að ná sambandi við lækni heldur en prentara.

,,Hendur þeirra eru vissulega hendur hljómlistarmanns og þeir leika á stjórntæki sín eins og hljoðfæri og þeir dansa á þeim einsog ballerínur." Svona ofskynjanir hljóta að vera forvitnilegar fyrir lækni, reynið bara að sjá þetta fyrir ykkur. Og loks segir Steinbeck af þessu sérstaka tilefni: ,,Minnist þess er þið voruð börn og ykkur dreymdi, að þið flygjuð frjáls og lífið var dásamlegt?" ... ,,Ég verð að fullnægja þrá minni með því einu að horfa á þá."

Þegar bráir af höfundinum ofurlítið segir hann: ,,Mér þykir fyrir því að hafa gleymt mér í hrifningunni, en ég varð að fá útrás, annars hefði ég sprungið." Af hrifningu? Þegar hann er fluttur á vit amerískrar hersveitar í frumskóginum rennur víman á hann aftur og frammi fyrir þessum mönnum þar sem honum birtast ,,andlit svört eða hvít" (sem) ,,hafa sökum svita og ryks orðið nokkurnvegin rauðgrá", segir maðurinn: ,,Getið þið skilið hinn snögga hreyknisblossa, sem kviknar innra með manni, þegar hann skynjar, að hann tilheyrir sama kynstofni og þessir menn?" Hvaða kynstofni?

Hann segir síðan: ,,Ég býst við að sú tilfinning sé andstæða þess skammarhrolls, sem ég hef fundið til, er ég sé víetnikkana heima í skítugum fötum, illa innrætta, súrþefjandi auðnuleysingja og hina ógeðslegu og eyðimerkurlegu göngufélaga þeirra."

Svona sér nú rithöfundurinn fyrir sér það fólk sem er á móti stríði.

Hann veit alveg hvað þeim gengur til, og segir: ,,Óhreinlynd mótmæli þeirra þess efnis, að samvizka þeirra banni þeim að drepa fólk eru dálítið heimskuleg. Þeir eru ekki í þeirri hættu. Ég býst við, að aðaláhyggjur þeirra séu, að einhentur, hálfblindur 12 ára drengur í Víetcong-hreyfingunni geti lamið þá með knippi af þroskuðum banönum."

Þetta er nýstárlegur skilningur á stríði. Rithöfundurinn er stoltur af þeim mönnum sem þora í þennan tilnefnda einhenta hálfblinda 12 ára dreng þegar hann reiðir bananaknippið á loft. Þetta er göfugur hernaður samkvæmt útlistun rithöfundarins og ég efast um að þeir andstæðingar stríðsins sem hann lýsir svo fagurlega hefðu getað magnað fram svo átakanlega mynd af grimmd og rangindum þessa stríðs og hinum vonda málstað sem Steinbeck þjónar.

Þrátt fyrir viðbjóð og fyrirlitningu verður maður hryggur að horfa upp á niðurlægingu af þessu tagi.


Ekki vissi ég að Steinbeck hefði verið svona mikill málsvari Víetnam-stríðsins.. Enda er ég lítt lesinn í þeim báðum, Thor og Steinbeck. En þarna hefur aðdáun breyst í vongrigði og þaðan í viðbjóð, og karlinn situr ekkert á þeirri skoðun sinni. Klassi.

-b.

21 nóvember 2007

Lokunarraus

Þegar það er korter í lokun þá fer ég að rausa eitthvað. Fólk skrifar ekki jafn mikið á netið og það gerði hérna í den. Allavega ekki fólkið sem ég þekki. Í staðinn fer það í vinnu, eignast börn, leggur parket.

Ég byrjaði á Bert-bókinni núna í dag en ég veit ekki hvort ég held það út. Þar er annað sem var einfaldara í fyrndinni. Bókin virkar dálítið á mig einsog Leaves of Grass, þarsem allskonar textabrotum ægir saman. Bert skrifar í dagbókina sína og svo krassar hann yfir og skrifar eitthvað annað, límir inn úrklippur úr blöðum, myndir af hinu og þessu, heilu blaðsíðurnar af hamri og sigð.. Það má sjá mismunandi rithendur líka, sem ég veit enn ekki hvað á að fyrirstilla. Þetta gæti alveg verið gaman, en bókin er fokking 800 síður!

Hver hefur tíma fyrir svona lagað?

Ég sendi eftir pakka frá amazon um daginn. Hann inniheldur myndefni og lesefni. Ég á von á honum um mánaðamótin. En tveim dögum eftir að ég sendi eftir pakkanum kom The League of Extraordinary Gentlemen: Black Dossier út. Ég verð hugsanlega að senda eftir henni líka. Ef fréttir segja rétt frá þá verður hún ekki til almennrar sölu utan Bandaríkjanna. Maður þarf því að panta hana sérstaklega. Tildæmis frá amazon.

Og fyrir utan það þá er víst von á viðhafnarútgáfu sem kemur meðal annars til með að innihalda hljómplötu þarsem Moore syngur einhvern fjára. Kreisí gaur.

Þrjár mínútur í lokun og það er eitthvað barn að öskra af sér úlpuna inná kaffistofu. Hvað er að þessu liði?

-b.

Ný kápa úr gömlu klæði (kápu-pönn eru víst fyndin)

Ég sýndi þessa kápu um daginn. Þetta er franska þýðingin á Skugga-Baldri eftir Sjón.



Síðan rakst ég á þessa í dag, en það er sænska þýðingin á Jöklaleikhúsinu eftir Steinunnu Sigurðardóttur.



Hana fékk ég hérna á safninu, en það stendur ekkert um kápumyndina í henni.. hver tók hana, hvar eða hvenær. Þá fyrri hafði ég af netinu, og þá kemur slíkt náttúrulega hvergi fram.

Þær eru ansi líkar.

-b.

20 nóvember 2007

Hvað varð um Treb Walker?

Nú fyrir jólin kemur út ný bók um Bert Ljung, vin okkar allra, dagbókarvörð og bókmenntahetju minnar ungu kynslóðar. Sjáið hér kápumynd í slæmri upplausn:



Bert hefur tekið stakkaskiptum, á kápunni er hann orðinn að japanskri teiknimyndafígúru. Höfundar bókaflokksins, Sören Olsson og Anders Jakobssen, hafa einnig vent kvæð sínu í kross, en bókin nefnist Bert og kalda stríðið:
Bert er nítján ára taugahrúga sem býr nálægt finnsku landamærunum á sjötta áratug síðustu aldar. Hversdagslegar áhyggur unglingsáranna blandast nú saman við ídeológíska tilvistarkreppu og sjúklegt ofsóknarbrjálæði, þar sem Bert les heimspeki og stjórnmálafræði til undirbúnings háskólanáms, veltist á milli kommúnisma og kapítalisma, en treystir hvorugu. Dagbókin reynist besti vinur hans í þessari skuggaveröld hugmyndafræðanna, þar mátar hann við sig öfgasjónarmið á báða vængi og reynir fyrir sér í yfirlýsingum og hápólitískum stíl.

Við þetta bætist sífellt þrúgaðra andrúmsloft á heimili Berts. Kvöldmatarborðið var eitt sinn öruggur og skemmtilegur vettvangur þar sem Bert gat rætt málin, stór sem smá, við foreldra sína. En síðan Bert eignaðist nýja litlu systur hefur mamma hans hegðað sér skringilega. Hún skrifar bréf sem enginn má sjá, og fara ekki í póst með öðrum bréfum; hún bannar Bert að nota símann; hún hverfur lögum stundum og birtist aftur, drukkin og illa til reika, án þess að gefa nokkrar skýringar. Og síðast en ekki síst þá hefur Bert nýverið fengið þann grun sinn staðfestan að móðir hans sé að lesa dagbókina hans!

Spennan magnast þegar Bert treystir Áka fyrir þessum grunsemdum sínum, en hann svíkur vinskap þeirra og fer með upplýsingarnar beinustu leið í Stjórnarráðið. Skömmu síðar hverfa bæði mamma Berts og litla systir sporlaust, og nú finnur Bert hvergi dagbókina sína...

Já, það lítur út fyrir að Bert hafi vaxið úr grasi, á fleiri en eina vegu. Er þetta holl lesning fyrir yngri kynslóðina, spyr ég?

-b.

16 nóvember 2007

Lokun maður

Hei hei allir góðir drengir! Korter í lokun, þaðan hálftími í brottför. Við skiljum hvað þið segið, við vitum hvað ykkur vantar, við könnumst við leiðina sem þið genguð hingað, en okkur er alveg sama. Klukkan slær í hálfan bjór og helgin er ekki gerð til að svara spurningum. Ekki gerð til að svara spurningum sem innihalda fleiri en fimm atkvæði. Við erum í kappi við tímann, það er vináttulandsleikur í gangi hérna minn kæri. Það þýðir að sigurvegarinn er bestur allra en til heiðurs honum er bannað að skora stig, bannað að reka boltann, bannað að stökkva uppí loft. Og bannað að banna hluti. Gerðu það sem þú vilt ef þú vilt það í raun og veru, en vertu reiðubúinn að ansa bæði Raun og Veru ef þær telja þig villtan. Þú mátt ganga villigötur aftur tilbaka, en við könnumst við þær líka, og þá er betur á kaffistofu setið. En heim farið. Átta mínútur í lokun og munið að skilja veskin ykkar eftir í vasanum, við eigum nóg af peningum en við getum aldrei verið viss. Við getum aldrei verið viss nema við berum okkur saman við færsluyfirlitin ykkar. Þið vigtið okkur og við vigtum okkur en vigtin skuldar ykkur pening og við vigtin erum svilar. Við vitum alveg hvernig í þessu liggur en það eru tvær mínútur í lokun og við verðum að skella hurðinni svo náttfuglarnir sleppi ekki inn. Sleppi ekki inn einsog annað fólk. Því við viljum annað fólk. Og ennþá meira þegar þau eru annarsstaðar, annarshugar og annarleg, því Anna er rjómakona og hún er að segja að nú lokum við.

14 nóvember 2007

Snart, snart sagði rottan

Ég sýndi eina kápu með þessu lagi hérna um daginn, það var ein af Kalman-þýðingunum þýsku. En hérna eru þrjár í röð. Sveitarómantíkin blívur á þessum sem öðrum íslenskum krimmakápum, en hér er ekki nóg að stilla myndinni upp heldur er búið að ramma hana inn. Hver kápa er þá einsog uppstilling á smábæjarmynd, hver bók orðin að bláum dyrum inní íslenskt dreifbýlishimnaríki:







Jújú, þessi fyrsta er af Reykjavík, en hvað ætli þeir viti það.

-b.

no fit state

Ég vaknaði eldsnemma í morgun og keyrði á Selfoss að hitta tannlækninn minn. Þegar ég sit í þessum stól og horfi uppí loftið þá breytist sjónsviðið í leiksvið. Það er ekki oft sem maður fær að fylgjast með fólki sinna daglegum störfum frá þessu sjónarhorni. Allt svo fyrirfram ákveðið, svo afslappað. Hann setti einhverskonar hring utanum tönnina og festi tjald utaná hann svo skemmda tönnin var einangruð. Mikið hefur breyst síðan það var síðast borað í kjaftinn á mér. Borarnir voru misstórir, ég var deyfður tvisvar og þetta tók sirka hálftíma, allt í allt.

Og núna er ég þreyttari en flest sem mér dettur í hug. Vinna eftir tæpa tvo tíma.. gæti ég mögulega dottað í klukkustund? Ég hef samt heyrt að maður eigi ekki að sofa á meðan maður er enn með deyfingu.. Helvítis.

-b.

13 nóvember 2007

Þú segir það já

,,Þessi saga bygir miklu frekar á staðreyndum en Da Vinci lykillinn. Ég las Da Vinci lykilinn á sínum tíma og fannst hún svona la-la. Ég komst svo að því eftir á að þær kieningar sem Dan Brown reifar í bókinni eru að miklu leyti kjaftæði. Dan Brown kann vel við sig á skilunum a´milli staðreynda og s´kaldskapar og nýtur þess að bulla í fólk og láta það halda að hann sé að segja satt. Maður þurfti svo ekki nema að fletta hlutunum upp á Wikipedia á Netinu til að átta sig á að Brown var að hafa mann að fífli."
Óttar viðurkennir þó fúslega að Dan Brown hafi haft mikil áhrif á Hníf Abrahams og hann sé í ákveðinni þakkarskuld vil hann. ,,Ég hef alltaf elskað Indiana Jones en hafði ekki gert mér grein fyrir því að hægt væri að gera þessa hluti í bókum. Þetta er nú það helst asem Brown hefur gert fyrir mig. Hann opnaði augu mín fyrir því að hægt væri að flétta sagnfræði og annan skyldan fróðleik við spennusögu. Að þessu leyti er ég undir áhrifum frá honum og í raun hlýtur að mega rekja allar sagnfræðilegar spennusögur síðustu þriggja til fjögurra ára á einhvern hátt til Browns."

...

Deilur kristinna og múslima hafa verið Óttari hugleiknar og hann glímir við þessi átök hugmyndaheima í Hníf Abrahams. ,,Eftir að ég var búinn að bíta í mig að skrifa um deilur íslams og kristni út frá Abraham fór ég að pæla í sögunni sjálfri og áttaði mig strax á að ekkert vit væri í að láta hana gerast í Reykjavík eða á Íslandi. Það er erfitt að láta okkur passa inn í þetta og New York kom strax sterklega til greina meðal annars vegna 11. september. Ég er samt emð íslenska personu þannig að það er smá Íslandstenging í bókinni. Sagan er alþjóðleg og ég hefði skrifað hana á ensku ef ég væri nógu góður í ensku. Ég held hún verði trúverðugri á ensku og ég ætla að reyna að koma henni yfir á útlensku. Sumt í henni hljómar beinlínis kjánalega á íslensku.

Þegar mánudagar eru fréttnæmir þá fæ ég sting í síðuna

Mér kom varla dúr á auga í nótt, því ég vissi að með fyrra máli myndi ég þurfa að skrifa hluti úr höfðinu á mér. Þetta er vítahringur, sjáðu til: Maður tæmir hugann í gegnum fingurna og svo fyllir maður hann aftur í gegnum augun, af ótta við að heilinn gleymi því hvernig það er að vita hluti. Éttu þetta, éttu hitt, í guðs bænum ekki stilla þig tóman og skilja mig eftir í garðinum.

Í gær svaf ég svefni hinna fávísu alveg framá hádegi. Svo renndi ég austur og hitti þau Jón Özur og Elínu í gamla gula skólanum þarsem við ræddum ljóð. Myrkrið helltist yfir mig þegar ég fékk ljóðabunkann í hendurnar. Í bókstaflegum skilningi. Það kom uppúr kafinu að rafmagnsleysið var samkvæmt áætlun, hafði verið auglýst með nokkrum fyrirvara. Og það tók skjótt af.

Í valdi embættis míns sem meðlimur dómnefndar krassaði ég á blöð, hló upphátt, barði mér á brjóst, grét bláum tárum og flokkaði jafnóðum í ,,já", ,,nei" og ,,hættu nú alveg".

Embætti hafa þessi áhrif á mig.

Þetta kom nú kannske betur út en maður þorði að vona. En þetta er víst alltsaman trúnaðarmál og niðurstöðurnar verða ekki gjörðar kunnar fyrren á föstudaginn, þannig að maður segir ekki orð.

Síðan kíkti ég til Halls seinna um kvöldið og skoðaði myndirnar sem hann var að mála. Helvíti er hann fær þessi strákur. Einsog kanarnir, vinir mínir, segja: Hann er að fara á staði.

-b.

11 nóvember 2007

Að sofna oní matinn sinn

,,Þú sofnaðir oní matinn þinn" er það eina sem ég man, eftir að ég sofnaði oní matinn minn. Sævar var að láta mig vita. Við stóðum í röð eftir leigubíl á Lækjargötu. (Eða, hann stóð og ég hékk uppréttur vegna þess eins að vöðvarnir í löppunum og bakinu kannast við þá stellingu, ekki vegna þess að mig langaði til þess.) Röðin var ekki hræðileg, þetta hafðist fyrir rest. Þegar við komum heim fann ég opinn flöskubjór í innanávasanum mínum. Hvað hafði hann verið þarna lengi? Hvar hafði ég verið? Þetta voru góðar spurningar en ég var þegar sofnaður.

Við Gunnar kíktum semsagt í afmælisteitið hans Danna. Hann á afmæli eftir tvo daga og hélt uppá það á Klassík Rokk við hliðina á Brodvei. Við fórum í pílukast og pool, sungum afmælissönginn og hlustuðum á trúbador. Það var helvíti fínt. Við gáfum karlinum þrjár myndasögur eftir Jason: You Can't Get There From Here, The Living and the Dead og I Killed Adolf Hitler. Ef Daníel væri ég þá væri hann hæstánægður. Ég vona að hann sé sáttur þótt hann sé hann sjálfur en ekki ég.

Og núna sit ég í vinnunni og horfí í gegnum þynnku sem gæti fengið fíl til að gleyma hvað hann heitir.

Og ég féllst á það að vinna á stöðinni þegar ég er búinn hérna. Kræst.

Our particles are in motion.

-b.

09 nóvember 2007

Skugga-Baldur og svoleiðis

Mér datt í hug að skrifa ,,Skugga-Baldri verður kápan úr því klæðinu." En eru kápu-orðaleikir kannske þessi síðasti biti sem maður ætti að láta eiga sig?

Hérna eru að minnsta kosti kápur utanaf Skugga-Baldri. Byrjum á þeirri Íslensku:



Hér er færeysk:



Næst dönsk:



Þá finnsk:



Þýsk:



Frönsk:



Hollensk:



Og síðast ítölsk:



Þessi hollenska finnst mér nú síst. Hún er voða daufleg eitthvað.. blár himinn við hvítan snjó og skepna sem gólar. Þessi franska, sem gæti verið þýsk - með sínum gamla timburpalli við jökulvatn og það er svo kalt og úti og framandi - notar í það minnsta fallega mynd, þó ekki sé annað. Þessar skandinavísku brúka allar sömu kápumynd en breyta um letur og liti í titlinum, sem er alveg passlegt. Þú færð engin stig fyrir svoleiðis en það er heldur ekkert dregið af þér.

Þessi ítalska lítur út einsog plata með Björk. Eða myndband með Björk. Sem er aðeins sniðugri leið til að merkja sig Íslandi en að sýna mynd af kirkju uppá jökli. Hún er samt ekkert sérlega falleg.

Hérna koma þýskararnir hinsvegar á óvart. Hérna er ekkert hálendi eða jökull eða eyðibær eða rauðir sandar við fjallkot. Hálfur úlfur á hreyfingu og titill í hástöfum á kremhvítu baki. Kannske er það vegna þess að maður býst orðið við einhverri velgju úr þessari átt, en mér finnst þessi kápa mjög frambærileg.

Kallinn hefur ekki verið þýddur á fleiri tungumál svo ég viti.

...

Það hringdi í mig gamall kennari núna áðan og spurði hvort ég vildi vera í dómnefnd. Auðvitað geri ég það glöðu geði. Sýnið mér dótið ykkar og ég skal segja ykkur hvort það er nokkuð varið í það. Ég er dómari ykkar og böðull, og ekki endilega í þeirri röð! Ég skil hugverk rétt!

Annars eru tveir tímar eftir af vinnu. Dadaraí.

-b.

Uppfærð! Anna frá Noregi bendir á þessa norsku kápu:



Sem er vissulega frábrugðin þessum skandinavísku.. Ég skil nú ekki alveg hvað er á seyði á þessari mynd. Er þetta playmo-kall? Nú er kannske rétt að játa að ég hef ekki lesið bókina. Ef til vill meikar þetta perfekkt sens.

En þá vantaði mig líka þá sænsku, en sú stendur eins nálægt þeirri íslensku og hún mögulega getur.



Þá ætti þetta að vera komið. Ekki satt?

-b.

Bróðir, bróðir, sagði refurinn við rakkann bundinn

Já ég er alltof latur við þetta djös djöll. Hvað er að gerast Björn, segir Björn framtíðarinnar. Um daginn rambaði ég inná færslu á vitleysingum þarsem ég sagðist vera nýhættur að drekka kaffi. Hún var skrifuð þann 11. september 2004, og þar stendur: ,,Meira svona handa sjálfum mér, svo ég geti séð nokkurnvegin hvenær það var sem ég reyndi þetta í fyrsta skipti fyrir alvöru. Ég er hættur að drekka kaffi." Þrjú ár síðan lagsmaður. Og nú vitna ég í sjálfan mig fyrir sjálfan mig, þarsem ég er að skrifa fyrir sjálfan mig. Þessi blókveröld er svo sjálfhverf að maður getur allteins velt sér uppúr því og slett úr sjálfs-klaufunum.

Það hefði verið gaman að kíkja austur um helgina en ég er að vinna. Á morgun og hinn og hinn. Mamma var að koma frá Bandaríkjum Norður-Ameríku, þarsem hún var í heimsókn hjá Rósu frænku. Mér líður einsog í Djöflaeyjunni, við eigum góðhjartaða frænku í Amríku, hún sendir okkur gotterí.

En látum sjá.

Ég er enn að hlusta á In Rainbows. Í blaðinu í dag, Morgunblaðinu eða Fréttablaðinu, skrifar einhver stutta og hálfvitlausa grein um það að Radiohead hafi lítið grætt á því að gefa plötuna út á netinu og leyfa fólki að ráða verðinu sjálft. Þar kemur fram að u.þ.b. tveir þriðju þeirra sem sóttu plötuna hafi ekkert gefið fyrir hana, og meðalgreiðsla þeirra sem borguðu hafi verið 6 dollarar, eða um 350 krónur. Nú las ég fyrir skömmu, annaðhvort í Morgunblaðinu eða Fréttablaðinu, að hefði Radiohead gefið plötuna út hjá plötufyrirtæki hefði þeirra skerfur verið sirka 100 krónur per plötu. Og ég leyfi mér að ætla að fólk sem kallar sig fréttamenn hafi aðgang að þessum upplýsingum einsog ég.

Þetta þýðir að jafnvel þótt tveir þriðju hafi neitað að borga krónu þá greiða hinir upp þetta fræðilega ,,tap", og fimmtíu krónum betur. Gróflega áætlað eru Radiohead þá að fá 113 krónur per plötu í stað 100. 13% aukning er ekkert smáræði.

Tónninn í þessari grein er hinsvegar sá að Radiohead hafi tekið áhættu með því að dreifa plötunni á netinu, og mistekist. Þessi fljótfærni og þessi makalaust fyrirsjáanlega neikvæðni í garð netdreifingar og nýrra viðskiptamódela fyrir þennan geira er eitthvað sem á ekki að líðast þegar hlutir einsog torrent.is, höfundarréttarbrot og hugverkaþjófnaður á netinu eru í umræðunni. Mér þykir það mjög ólíklegt að þeir sem sóttu plötuna fríkeypis hefðu borgað fyrir hana útí búð að öðrum kosti, en á hinn bóginn er mun líklegra að einhverjir þeirra sem gerðu það hafi fílað hana nógu vel til að vilja kaupa viðhafnarpakkann, vínilinn og allt það gúmm.

En þetta er reyndar ekkert nýtt úr mínum munni. Hinsvegar er tvennt í þessu sem er gaman að minnast á. Radiohead tilkynna með mjög stuttum fyrirvara að þeir ætli að setja nýja plötu á netið. Heila plötu, ekki bara nokkur lög sem þeir hafa náð að klára. Enda sýnist mér, eftir að hafa hlustað á plötuna ótal mörgum sinnum uppá síðkastið, að þar sé komin heildstæðasta skífan þeirra síðan OK Computer sprengdi huga minn. Í mínum huga eru lög ennþá hlutar úr heild, og þetta tiltekna band er a.m.k. á sömu skoðun.

Hitt er svo að upptökurnar sem Radiohead seldu á netinu eru í undarlega lélegum gæðum, og því hefur verið fleygt að þessi netsala hafi verið til þess eins að auka sölur á geisladiskunum, þegar þeir koma út fyrir rest. Lögin eru í 160kbps, sem dugar ef skal, en sjálfur rífur maður ekki niðrí minna en 190kbps. Ef þeir eru vísvitandi að selja slappa vöru, og hugsa sér hana sem kynniseintak frekar en stafræna præm eign, þá veit maður varla hvað maður á að halda. Ég vona að sú sé ekki raunin. En hvað veit maður.

Hana. Yorke að syngja og spila Videotape:



Og góðanótt fjandinn. Ég ætlaði ekkert að rausa um þetta..

-b.

06 nóvember 2007

Kápugaur

Hvernig er það, eru bókarkápur leiðinlegar? Sumum finnst það kannske. En ég hef ekkert annað til að setja inná þetta pláss. Pah á auðu síðuna, allt netið er autt ef maður spáir í því þannig. Óendanleikinn er harður húsbóndi.

En látum sjá. Hérna eru tvær skemmtilegar kápur.



Mamma átti einhverjar bækur í hillu þegar ég var lítill á Selfossi. Eða kannske átti hún ekkert í þessum bókum, kannske voru þetta bara bækur í hillu. Þessi var þar á meðal. Ég las hana ekki fyrren miklu síðar, en ég hafði mikinn áhuga á þessari kápu. Það er svo mikil hreyfing og stórskorinn galsi í þessari mynd. Það er allt á iði; símtólið, brjóstið (hvar er hitt brjóstið?) beinin og dekkið, að ógleymdum smokknum. Og einhver skemmdur hrammur heldur kverkataki utanum forviða gaur, sem maður hlýtur að ætla að sé aðalpersóna bókarinnar. Það er einsog einhver hafi sópað saman afgangstáknmyndum af kynlífi og ofbeldi, fleygt þeim uppí loftið og tekið mynd af ósköpunum.

Eða hvað, er ég að lesa of mikið inní þetta ef ég tek símtólið og beinin sem reðurtákn, og bíldekkið sem einn smokk í viðbót? (Mig minnir að á einum stað í bókinni óski sér smokka sem eru jafn slitsterkir og bíldekk.) Hm. Ekkert nema kynlíf og ofbeldi.



Svo er hérna fallegur flughvalur. Hann flýgur. Og hann er fallegur. Eða, líklega finnst öðrum hvölum hann fallegur? Það er flugvél á myndinni svo við sjáum að hann er fljúgandi en ekki ekki fljúgandi. Ég er ekki búinn að lesa bókina en hún er örugglega heví skemmtó.

-b.

05 nóvember 2007

Sunshine reggí

Hver er það sem mætir í heiminn á mánudagsmorgnum og sér til þess að venjulegt fólk þurfi að fara á lappir? Þetta er ,,hvað ef væri stríð og enginn mætti" fyrir vinnulýð. Ævintýri helgarinnar verða til þess að taugakerfið leiðir ekki sem skyldi, skipanir frá heila niður til fingurgóma villast á leiðinni, grafa sig í fönn og verða úti innaní hægri olnboga. Eða kannske er þetta svefnleysið.

Það er alltaf sama kvartið á mánudagsmorgnunum.

Battlestar Galactica: Razor í gær. Lítið á seyði þar.

En það er ekki morgunn lengur. Klukkan er orðin fjögur, öllum að óvörum. Hei ég fór ekki einusinni í kaffi. Kannske ég geri það núna. Hætti klukkan fimm, engum að óvörum. Heyrði í Halli Karli áðan og ætla að renna til hans núna á eftir.. um að gera að nýta þennan bílgarm á meðan ég hef hann.

-b.

01 nóvember 2007

Þrjár kápur til viðbótar

Fyrst, hérna er e.t.v. besta 101 Reykjavík kápan sem ég fann. Ég veit ekki hvað stendur utaná henni og ég minnist þess ekki að appelsínur hafi komið neitt sérstaklega mikið við sögu, en hún grípur augað. Og svo eru appelsínur líka góðar.


Síðan er hérna viðtalsbók. Matthías Johannessen ræðir við Þórberg Þórðarson. Þarna er ekki alveg jafn mikið í gangi og á 101 hér fyrir ofan en þó alveg nóg. Það er stjarna á himni, titillinn er yfirlýsing sem er þrykkt upp í næturblámann. Rauður, gulur, blár, smá hvítur. Mjög præm og þjóðlegt. Eða kannske kitlar það mig bara hvað kápan er lík þeirri á Breakfast of Champions. Og þó ekki svo mjög.


Og að lokum er hérna bók sem ég keypti á útsölu í Eymundsson í gær. Ég var að fara í Bónus í Kringlunni og kíkti til Davíðs í leiðinni. Ég fór og skoðaði útsöluborðið, ráfaði um, sá Davíð í fjarska, las í bókum, beið eftir því að hann losnaði frá kúnna, las aðeins meira, keypti bókina, skoðaði í kringum mig og náði loks sambandi við Davíð þegar hann sá mig útundan sér og hélt ég væri kúnni. held ég. En þetta er semsagt kápan:


Og nú er hægt að smella á hana og lesa textann. Ég las innganginn áðan og hann er mjög fyndinn. Þetta er nördahúmor, rólegheitahúmor. Eitthvað sem passar til að hafa í sófanum á meðan maður borðar kleinu, drekkur kannske tebolla.

Kannske ég geri það þegar ég kem heim.

Og nú er ég búinn að ráða mig í meiri vinnu hérna á safninu. Sjáum hvernig það fer.

-b.

30 október 2007

Handa Inga

Fleiri þýskar kápur. Núna er það Jón Kalmann:

Snarkið í stjörnunum:


Birtan á fjöllunum:


Ýmislegt um risafurur og tímann:


Sumarið bakvið brekkuna:


Sumarið bakvið brekkuna aftur:


Mér skilst að Skurðir í rigningu séu prentaðir með Sumrinu í brekkunni, og þannig látnir fylgja með. Hvort það á við um báðar útgáfurnar, það veit ég ekki.

En þetta eru samt sveitasögur, eða hvað? Kannske er þetta ekki svo fráleitt, allavega skömminni skárra en Arnaldar-fjallkirkjur og jökulvíðáttur. Hinsvegar eru rauðir akrar og grænar seftjarnir ekki það fyrsta sem mér dettur í hug þegar íslenska náttúru ber á góma..

Hvað segir þú Ingi?

-b.

29 október 2007

Ég vil skjóóóóta heiminn í spað

Er lína úr lagi sem á vel við í dag held ég. Mælirinn sýnir tvær gráður í morgunsárið en þegar maður hjólar niður Hverfisgötuna bítur vindurinn í hnúana einhverstaðar undir frostmarki. Maður kvartar samt ekki of mikið: Það er að minnsta kosti ennþá fært á hjólinu. Maður situr og skannar og verður þreyttari með hverri umferð en fær samt ekki af sér að drekka svartan hraða úr bolla. Tilfinningum mínum til kaffis verður ekki lýst í tómum orðum. Ég þyrfti ljósasvall, fígúratívan dans, gítarsóló, kokkálaða lúðrasveit og tækifærisræðu flutta afturábak. Kannske ég ráði her af ljóðskáldum til að lýsa þessu fyrir sjálfum mér og heiminum. Hann myndi mæta hingað á skrifstofuna og biðja um kaffi. Ég ræki hann á dyr.

Síðan komu svona milljón nýjar myndasögur á safnið um daginn. Ég stend með opinn góm og merki við einstakar kiljur í huganum. Í dag sat ég eftir og las Desolation Jones: Made in America eftir Warren Ellis og I Killed Adolf Hitler eftir Jason. Sú fyrri er bara þrusufín. Ég les alltaf Ellis og verð oftar fyrir vonbrigðum en ella en sumt kann hann vel og þá er fjör að lesa myndasögur. Og þessvegna heldur maður áfram að les'ann. Fáum hérna eitt fínt kóver:



I Killed Adolf Hitler er það besta sem ég hef lesið frá Jason síðan ég las Why Are You Doing This? Það er reyndar ekki svo langt síðan ég las þá bók, en það er bara betra. Maðurinn hefur gaman af því að sýna furðulega og átakanlega hluti á hversdagslegan hátt, og þarna fær maður að sjá hann skrifa um tímaflakk, nasista og leigumorðingjaparadís. En fyrir Jason er það alltsaman aukaatriði, nemahvað.

Æði.

Og næst er það Powers: Cosmic. Glarghbendisssllagghrlaghl.

-b.

27 október 2007

Þetta er skipið úr The Filth



En það lítur út fyrir að það sé einhver að byggja þennan behemot í alvörunni, þótt það virðist ganga heldur hægt hjá þeim.. Lesa grein hér? Þarna á það að heita ,,Freedom Ship" en Morrison skírði sitt ,,Libertania". Mér finnst það nú fallegra nafn.

Hann hlaut að hafa þetta einhverstaðar frá, melurinn.

Hei og svo er bæði vetrardagurinn fyrsti og 300asti dagur ársins í dag. Ber þá alltaf upp á sama dag? Hef ekki spáð í það áður..

-b.

25 október 2007

101Reykjavík kápur

Hér er gamla góða:

Franska kápan:

Hollenska kápan:

Finnska kápan:

Sú ítalska:

Og sú norska:

Pólska er slöpp:

Sú þýska er svona:

Og þetta er einhver kápa sem ég fann á japanskri síðu.. gæti verið bandarísk, en afhverju er hún þá ekki uppúr kvikmyndinni?


Sú finnska er kreisí, sú ítalska snyrtileg og sú norska er eitthvað allt annað. Hvaða stelpa er þetta á þýsku kápunni?

Nei ég var bara að finna þetta til núna í dag.

-b.

Auglýsing dagsins

Gamlarinn

Ég átti alveg merkilega erfitt með að finna svona lista á netinu núna áðan. Set hann hér, svo ég hafi hann einhverstaðar.

Denarian: someone between 10 and 19 years of age
Vicenarian: someone between 20 and 29 years of age
Tricenarian: someone between 30 and 39 years of age
Quadragenarian: someone between 40 and 49 years of age
Quinquagenarian: someone between 50 and 59 years of age
Sexagenarian: someone between 60 and 69 years of age
Septuagenarian: someone between 70 and 79 years of age
Octogenarian: someone between 80 and 89 years of age
Nonagenarian: someone between 90 and 99 years of age
Centenarian: someone between 100 and 109 years of age
Supercentenarian: someone over 110 years of age

-b.

Alveg satt, það stendur á kápunni

Hver einasta ævisaga sem Gylfi Gröndal skráði er hispurslaus og áhrifarík frásögn af einstæðu fólki, hluti þjóðarsögunnar þar sem margt mun koma á óvart.

-b.

Kaffi

kaffi kaffi kaffi kaffi kaffi kaffi

kaffi?

kaff kaff kaffi kaff kaff kaffi kaffi á kafi í kaffi kaff kaff kafi í kaffi

á af kaffi á kafi í á af kaffi

(ekkert kaffi)

23 október 2007

Ráðgátuspennó

Hérna er ráðgáta. Þessi texti kom upp á skjáinn hjá mér núna áðan. Hvað er málið með það, haldiði?
J`.g er h6rim, ii6ldrio mitt," waraoi hum.
Eii hvcr var h6ti hcssi gamla kona sem gekk skAldinu i m68ur stao?
Hun hafol ekki dtt sj6 dagana sxla i lifinu. Hun var fxdd 17. Ag6st 1854 og 61st upp i sdrri fdtxkt i Steinadal f Kollafir6i i Strandasyslu hjd foreldrum sinum T6masi j6nssyni og konu hans Kristinu Arnad6ttur. Fdtxkar st6lkur dttu ekki annarra kosta v6l en ver8a vinnukonur, og Kristin fer i vist A bxlnn Brekku f Gilsfir8l.
Astir takast me3 henni og b6ndasyninum, Samuel Guomundssyni. Hun fellur fyrir ,stdlgrdum augum hans sem negldu hang fasta me8 tillitinu einu", eins og sonard6ttir hennar, Brandin Stein- grimsd6ttir, kernst a5 or8i f vel skrifu8um bxtti um 6mmu sina.5 Hun elur honum son, Valdimar, og honum er komiO f f6stur fyrir tilstilli f6ourins, bvi a3 vinnukonur, sem h6f8u barn d framfxri sinu, b6ttu ekki eftirs6knarver8ar. Valdimar var8 hinn mxtasti ma3ur og bj6 i Bolungarvik.
Litlu sfoar kvxnist Samuel konu sem het Puri8ur og var af g68- um xttum. Par me8 brestur gyllivon vinnukonunnar um a6 ver3a h6sfreyja d Brekku. Henni er ekki vxrt bar lengur, svo a3 him rx8st vinnukona a8 bxnum Kleifum sem stendur viO born KollafiarOar. Pau Samuel halda dfram act hittast, ~6tt hann se giftur, og eignast saman annaO barn, Steingrim Samuelson, sem faddist 24. mai 1886.
Par fxoa born meO stuttu millibili him og Puri8ur sem n6 er or8in hdsfreyja d Brekku. Atviki i sambandi viO back Iysir Brandin d bessa lei3:
Pa8 er morgunn, einn af bessum 6gleymanlegu islensku vormorgnum. Sind dalalx8a strftst me5 hlf8um og ndtt6ran er a8 vakna af svefni nxturinnar. Fuglas6ngurinn ver6ur a8 einni sterkri, margradda8ri hl]6mkvi8u, bar sem liver tegund tekur undir viO aura. Mariutdsan hopar hxversklega fyrir s6largeislunum og as lokum bryst s6lin fram i sinu geislafl63i. A svona morgni er mannskepnan sdtt vio sits.
Pennan fagra morgun hefur Kristin vinnukona d Kleifum veriO drla d f6tum; back var verI8 a8 hreinsa tunic.

..Það er svona sem skanninn minn les íslensku. Þetta er síða úr ævisögu Steins Steinarr (eftir Gylfa Gröndal). Skanninn skannar og OCR-forritið les, en það skilur ekki neitt. Og reynir að leiðrétta hér og þar, hvar sem það þykist finna ensk orð á stangli. Því það meikar sens.

Og það fylgir engin orðabók með, önnur en sú enska. Maður þarf væntanlega að borga morð fjár fyrir svoleiðis..

-b.

Einn samasem tveir

Óskaplega er fólk hrifið af ævisögum. Þær eru allstaðar!

Er nema von að það sé markaður fyrir veruleikasjónvarp?

-b.

22 október 2007

Ekki hlæja, við erum manneskjur

Við duttum niður á skilgreiningu á nýjum sjúkdómi núna um helgina; Restless Penis Syndrome, eða RPS. Og svo komumst við að því að við þjáumst allir af honum.

Við sjáum ekki framá lækningu núna á næstunni neitt, en það er hægt að halda sjúkdómnum í skefjum með réttri meðferð, hjálp góðra vinkvenna og léttum fatnaði. Jah hjálpi okkur öllum að komast í gegnum lífið, einn dag í einu vitaskuld, og umfram allt að halda.. reisn okkar?

-b.

20 október 2007

Spaðjark!

Við fórum á Organ á miðvikudaginn. Á eftir The Zuckakis Mondeyano Project átti band að nafni Coctail Vomit að spila. Það gekk eitthvað illa hjá þeim að tengja græjurnar, og stelpa úr sveitinni kynnti til leiksins vinkonu sína, eitthvað svona til að stytta okkur stundir. Þessi vinkona ku vera mjög fyndin. Segðu brandara, sagði stelpan við vinkonu sína. Og hún sagði þennan hér (á ensku reyndar, en við skulum gefa okkur að hún hafi lært hann á íslensku):

Hver er munurinn á tælenskri stelpu og pítsu?

Þú getur týnt sveppina af pítsunni.

ha ha ha.

Ég ætla nú ekki að ganga svo langt að segja að okkur hafi ofboðið, en þetta var óskaplega smekklaust. Og fékk okkur ekki til að lengja eftir hugsanlegri snilld þessarar mátulega nefndu hljómsveitar, Coctail Vomit.

En er þetta annars eitthvað sem er allt í lagi, svo lengi sem maður er á sviði? Mér datt í hug hérna einn til að stytta áhorfendum stundir, ef ég lendi í keimlíkri aðstöðu:

Hver er munurinn á blökkumanni og bjórflösku?

Bjórflaskan er ekki þjófur og morðingi.

ha ha ha.

Djöfull er gaman að vera virkur hluti af upplýstri, vestrænni æsku.

-b.

loftöldur berja á steinhausnum mínum

Hei arg

fokksjittfokk arghflokkssk

hei hva bjór fyrir mig? takk maður tcchaackckk ttteeeeekckckkeeekkccssshkjhjxxx!

ég tala alltaf við unglingana einsog þeir tala við hvorn annan því þá lít ég út fyrir að vera yngri

og svo fer ég á tónleika og ég stend fremst uppvið járnhliðið því þannig hljómar mússíkin betur

ég hitti slatta af fólki, útlending sem ég mundi ekki hvað hét en hann gisti hérna í stofunni um daginn, atla blaðasnáp, narfa og óla verkfræðinga, og svo framvegis

það er mjög erfitt fyrir mig að sleppa stórum stöfum og punktum

og þessi öskurblær (sem gæti verið orð, einhverntíman í framtíðinni, einsog spallur) hvarf bara einsog dögg fyrir sólu

....

Nei ókei. Ég er búinn að sjá slatta af böndum. Það eru allir veikir eða fullir í heiminum núna. Ég fór austur í gær og er kannske að fara til Svíþjóðar á næstunni.

-b.

18 október 2007

Það væri grand athöfn

Mér finnst að Guðbergur Bergsson ætti að fá verðlaun fyrir ljótustu bókarkápur nokkurntíman.

..ég ætla ekki að rökstyðja það neitt frekar, ég þarf að gera annað.

-b.

17 október 2007

Before white settlers arrived, Australia's indigenous peoples lived in houses and villages, and used surprisingly sophisticated architecture and design methods to build their shelters, new research has found.

Dwellings were constructed in various styles, depending on the climate. Most common were dome-like structures made of cane reeds with roofs thatched with palm leaves.

Some of the houses were interconnected, allowing native people to interact during long periods spent indoors during the wet season.

The findings, by the anthropologist and architect Dr Paul Memmot, of the University of Queensland, discredits a commonly held view in Australia that Aborigines were completely nomadic before the arrival of Europeans 200 years ago.

16 október 2007

Andarblik, ég ætla að hætta í dagvinnunni minni..

ég

nei úbbs

ég ríð ekki feitum skilningshesti frá hliðum röksemdar þinnar.

Hann er ekki smámæltur (nema Víði sýnist það)

Löng og fín grein um David Simon og The Wire.

During the writers’ meetings, Burns and Simon often finished each other’s sentences. They met in 1985, when Simon was covering the criminal career of Melvin Williams, and Burns was the lead detective investigating him. Burns had an encyclopedic knowledge of the Baltimore drug trade, a conviction that he was right about most things, and an autodidact’s intellectualism. When Simon first arranged to meet Burns, at a public library, he discovered him with a stack of books, including John Fowles’s “The Magus” and a volume by Hannah Arendt. “Once I found him, I didn’t let go,” Simon told me. After they finished writing Season Five of “The Wire,” they teamed up again on Simon’s next project for HBO: a miniseries called “Generation Kill,” based on the 2004 book, by Evan Wright, about a Marine platoon in Iraq. Simon recalled, “Ed used to drive the other cops crazy because he knew better at every point how to do an investigation, and then when he got the cases to court he would tell the prosecutors how to present them. He pissed them off. And when he was in the school system the assistant principals learned to hate him.” In the early days of “The Wire,” Simon said, he and Burns used to have “hellacious” arguments—he compared them to scenes from “a toxic marriage.” He continued, “I finally said to him, ‘I’m not going to abdicate. I always have to trust my own ideas in the end. I’ll pick the ones out of your sixty ideas that I think are going to work, and I’ll leave the others on the table.’ But there were also moments when he fought really hard for something and in the end I saw it.” Burns, Simon said, “always pushes me further than I would go on my own.” He is the show’s policy visionary—the one who, Simon half joked, “is only working in TV till somebody realizes that they ought to give him all the money to fix our social problems.”

Hei. Airwaves?

-b.

13 október 2007

I ain't 'fraid of no zombie woman

Rob Zombie minnir mig að hafi samið lag sem heitir Living Dead Girl.

Í dag sendi ég vini mínum sms sem í stóð ,,Það fór nú í verra með feðraveldið."

Þetta tvennt er tengt á sem ólíklegastan máta.

Í gær var gleðskapur niðrí Borgó. Málþing allan daginn og síðan kvöldmatur og fínerí. Ég vann rauðvínsflösku í kvikmyndagetraun og gaf hana svo aftur í innflutningspartíi seinna um kvöldið. Rétt svör voru: The Forgotten, Abandoned, Good Will Hunting, Ghostbusters og The Mummy. Ég hafði allt nema Abandoned.

Ég ræddi við gaur um nýju Radiohead plötuna. Hef samt ekki komið mér niður á neina konkret afstöðu ennþá, nema þá að OK Computer sé ennþá þeirra langlangbesta verk. Ég horfði á Meeting People is Easy í fyrradag, en þar er auðséð hversvegna það varð bið á fjórðu plötunni: Þessi túr hefur verið helvískur.

Ég er að fara að vinna aftur eftir tólf tíma. Það ætlar að verða erfitt að losna alveg. En þetta eru peningar í vasann minn og vasa ríksins, og maður verður nú að kætast yfir svoleiðis.

Hjól eru æði. Maður segir það hvorki né skrifar nógu oft.

-b.

11 október 2007

Einn tveir og þrír!

Vilhjálmur veltir skuldinni á Björn Inga og það er erfitt að taka upp hanskann fyrir kauða, hann virðist vera óttalegur skíthæll.

Og bíðum við. Pólitíkus notar embætti sitt og almannafé til að maka krók vina sinna? Ég er viss um að það hefur aldrei nokkurntíman gerst áður.

En þegar öllu er á botninn hvolft þá þýðir þetta að sjálfstæðismenn eru útí kuldanum að naga rassgatið á sér og maður getur varla annað en glaðst yfir því. Þetta lið á ekkert erindi í pólitík.

10 október 2007

The mousy girl screams violence violence

Það er vinnan, ræktin, hin vinnan, súrmjólk á morgnana og ég bý með tveimur karlmönnum. Segðu mér þetta fyrir fimm árum síðan og ég spyr hver ert þú og hvaða gaur ertu að tala um?

En þessvegna er þetta svona gaman. Eða ég býst við því.

Ég var að kaupa miða á airwaves. Þá er þarnæsta helgi komin á kortið, í fleiri en einum skilningi. Ég les The Life and Times of Scrooge McDuck Companion, sem er eiginlega ekkert Companion neitt, heldur fleiri sögur sem Rosa vill ekki hengja beint í hinar tólf. Þessar sem eru í The Life and Times of Scrooge McDuck. Hann fer útí það í formálanum, ég nenni ekki að útlista það. En bókin er góð maður.

Og ég var að sækja nýju Radiohead plötuna rétt í þessu. Hún hlóðst inn á milli þess sem ég skrifaði ,,Ég les..." og ,,...útlista það." Ahemm. Segðu mér þetta þarsem ég sit á marmaranum í FSu fyrir sjö árum síðan og sæki fyrstu Tom Waits lögin mín á audiogalaxy, eitt í einu.

En þar er komin fyrsta Radiohead platan í dulítinn tíma sem ég kaupi ekki óheyrða. Ég treysti þeim satt best að segja ekki lengur. Engin ástæða til þess kannske, svona yfirhöfuð.

Bakið á mér small í lag í gær. Um daginn tók ég nokkrar laufléttar fótalyftur í ræktinni og varð allur ómögulegur í mjóbakinu, svona einsog hefur komið fyrir áður. Svo var ég að þurrka tærnar á mér í gær, sirka beinn í fótum að halla mér niður, og það small eitthvað þarna einmitt þarsem sársaukinn var. Ég reisti mig við glænýr maður. Þetta fer svolítið í taugarnar á mér. Maður bíður bara eftir því að þetta gerist aftur, og þá hlakkar mann til þess að einhver handahófskennd hreyfing færi mann í samt lag aftur.

Ekki fá ykkur bak. Þau eru tómt vesen.

-b.

05 október 2007

XP les Tolkien

error-deep

Þetta eru ljóðrænustu villuboð sem ég hef fengið frá Windows.

(Og ,,ljóðrænustu" er varla merkilegt orð, en ég er sjálfur ekki mjög ljóðrænn í dag.)

-b.

04 október 2007

Heiðarvegir og feigðarslóðar

Hérna er smá gaman sem ég rakst á í vinnunni. Rakst á segi ég því ég er ekki mikill áhugamaður um þýskar þýðingar á Arnaldi Indriða, hvort sem er á blaði eða í eyrum. En hérna eru semsagt forsíðurnar á bókunum hans Ara, einsog þýskararnir sjá þær.

















...ég hef bara lesið Röddina, en hún gerðist einvörðungu inná hóteli í Reykjavík. Ég hef það eftir víðlesnara fólki að allar hinar sögurnar gerist líka innanbæjar. En Þjóðverjarnir vilja sjá Ísland fyrir sér í kofa uppá heiði. Það er ein heiði á Íslandi, nokkrir kofar á strái í kringum hana, og þar gerast glæpir. Endrum og eins.

Afhverju ætti annars einn lögreglumaður að sjá um allar morðrannsóknir á landinu?

-b.