Lokun maður

Hei hei allir góðir drengir! Korter í lokun, þaðan hálftími í brottför. Við skiljum hvað þið segið, við vitum hvað ykkur vantar, við könnumst við leiðina sem þið genguð hingað, en okkur er alveg sama. Klukkan slær í hálfan bjór og helgin er ekki gerð til að svara spurningum. Ekki gerð til að svara spurningum sem innihalda fleiri en fimm atkvæði. Við erum í kappi við tímann, það er vináttulandsleikur í gangi hérna minn kæri. Það þýðir að sigurvegarinn er bestur allra en til heiðurs honum er bannað að skora stig, bannað að reka boltann, bannað að stökkva uppí loft. Og bannað að banna hluti. Gerðu það sem þú vilt ef þú vilt það í raun og veru, en vertu reiðubúinn að ansa bæði Raun og Veru ef þær telja þig villtan. Þú mátt ganga villigötur aftur tilbaka, en við könnumst við þær líka, og þá er betur á kaffistofu setið. En heim farið. Átta mínútur í lokun og munið að skilja veskin ykkar eftir í vasanum, við eigum nóg af peningum en við getum aldrei verið viss. Við getum aldrei verið viss nema við berum okkur saman við færsluyfirlitin ykkar. Þið vigtið okkur og við vigtum okkur en vigtin skuldar ykkur pening og við vigtin erum svilar. Við vitum alveg hvernig í þessu liggur en það eru tvær mínútur í lokun og við verðum að skella hurðinni svo náttfuglarnir sleppi ekki inn. Sleppi ekki inn einsog annað fólk. Því við viljum annað fólk. Og ennþá meira þegar þau eru annarsstaðar, annarshugar og annarleg, því Anna er rjómakona og hún er að segja að nú lokum við.