Ég dæmi þessa bók af kápunni, líklega betur en hún á skilið

Það er orðið dálítið langt síðan ég birti skemmtilega kápu á þessari síðu. Hér er ein sem ég rakst á áðan, og ég tel að eigi rétt á ítarlegri umfjöllun allstaðar annarstaðar en hér. Þetta er Kvöldbók Línu:



Já hún Lína er eitthvað lokuð greyið, allar línur uppteknar eða blíðan utan þjónustusvæðis. En rauðhærða kvennagullið með bartana veit sko alveg hvernig á að taka á svoleiðis; handahreyfing segir meira en þúsund orð.

Smúð.

-b.

Gaman aðessu, sjöundi hluti

Sjáið undirritaðan í heimspressunni:

Eða mynd af honum öllu heldur.

-b.

Fyrir langa löngu, í stjörnuþoku óralangt í burtu

Geir með krabbamein. Kosið í maí.

Er ekkert grunsamlegt við það að báðir topparnir í ríkisstjórninni skuli greinast með æxli með stuttu millibili, annar í huga og hinn í rödd?

Þá á ég ekki við að þau séu að gera sér upp meinin eða neitt slíkt, heldur að hérna sé eitthvað kosmískt afl á ferðinni.

Halldór Ásgrímsson virðist hafa sloppið með lungnabólgu og öndunarvél.

Strangt til tekið er þetta ekkert annað en óréttlátt: Bankastjórarnir glíma við grá hár og ístru. Auðmennirnir bíða álitshnekki en þeim er alveg sama: þeir eru ekki í pólitík.

Ég hugsa meira að segja að hér sé hægt að finna einn tvo brandara um lífverði og líkamsrækt, en ég ætla ekki að leita því ég er séntilmaður.

-b.

Sjáðu þessa köku sem ég á, ég var að borða hana áðan

Ahemm.

Ef Ingibjörg Sólrún Gísladóttir ætlar að vera formaður stjórnmálaflokks, afhverju er hún þá ekki í brúnni?

Afþví hún er veik?

Til hvers heldur hún að varaformenn séu eiginlega?

-b.

Ein tvær myndir í viðbót

Og nokkur flickr sett í viðbót:


zeranico


arnthor


dvergur


richter

Og enn annar sem leyfir mér ekki að sýna myndirnar sínar.

Og núna fyrst finn ég náttúrulega samskotapoll með allskonar myndum frá allskonar fólki af mótmælunum.. En þarna er hann.

-b.

Myndir af Austurvelli

Ég kíkti niður á Austurvöll áðan og tók nokkrar aumar myndir af því sem ég sá, reyndar ekki fyrr en ég var lagður af stað uppí vinnu aftur. En datt þá í hug að kíkja og vita hvort ég sæi nokkuð um þetta á flickr. Viti menn. Smellið á myndirnar til að sjá myndasöfnin:


eir@si


vhallgrímsson


olikristinn

Hér er einn sem leyfir mér ekki að kópera slóðirnar sínar, myndirnar hans eru heldur ekki það merkilegar.

Og hér er annar.


peturunnar


ranmn

Svo eru hérna tvær sem ég fann á spjallþræði á ljosmyndakeppni.is, eftir gaur sem kallar sig Kristján Kristjáns:





Takk net. Gott stöff.

-b.

Baráttuljóð

Stríð?

Iss

Nei heyrðu nú mig

Hvað höfum við uppúr því?

Nákvæmlega

Ekki neitt!

Einu sinni enn.

Af helgum hlutum

Mikið var þetta fín helgi. Barinn fékk aðeins að skafa af kortinu mínu en hann hafði ofan af fyrir mér á meðan, þannig að það var allt í lagi.

Ég er að elda, kominn úr ræktinni.

Vinkona mín er veik þessa dagana. Ef hún les þetta þá bið ég mikið vel að heilsa henni.

Er ég að hætta að vinna á föstudagskvöldum, er það að gerast? Það gæti bara verið að gerast.

Battlestar er byrjað aftur, það er rosa gaman.

Og ég á eftir að lesa ógisslega mikið fyrir skólann.

Halló heimur.

-b.

bjór!

Muniði eftir Ray Liotta myndinni Unforgettable?

Hafði 3x100 kíló á bekknum í gær, þar var áfangi sem náðist.

Og við Davíð pöntuðum okkur far til London, ætlum að hitta Víði þann nítjánda mars.

Og það er föstudagur í dag!

Hvað er ekki að gerast, heimur?

-b.

Hann var ekki númer hann var manneskja

Og Patrick McGoohan var að deyja. Það gengur svona.

Maður ætti að horfa á The Prisoner aftur við tækifæri.. og taka þetta prisoner kviss, ég náði bara 60 prósent samt.

-b.

Kemur fyrir á bestu bæjum

(frá Chris' Invicible Super-Blog)

..hún ætti kannske að reyna græjuna sem ég minntist á hérna um daginn? Hræra hana uppúr vígðu vatni?

-b.

Um grímur af fésbók og annarstaðar

Ég rakst á facebook-hóp áðan sem mér þótti athyglisverður, en þar er fólk enn að tyggja bitana sem Björn Bjarnason fleygir undir borðið. Hann heitir Grímuklæddir mótmælendur tala ekki fyrir mína hönd, ég er líka þjóðin! Hér eru nokkrar athugasemdir þaðan:

,,Þeir sem mótmæla grímuklæddir eru ekkert annað en gungur, skammast þeir sín kannski svo fyrir skoðanir sínar að þeir þora ekki að þekkjast???"

,,Mótmælendur sem að hylja andlit sitt eru hugleysingjar."

,,Ef þú ætlar að vera að mótmæla stattu þá á þínu og láttu þá vita hver þú ert! Annars verða þeir aldrei hræddir!!!"

,,Ég hef lítið álit á þessum grímuklæddu unglingum sem haga sér eins og asnar og bera enga virðingu fyrir lögreglunni."

,,Það er eitthvað ógeðfellt við fólk sem þarf að fela sig á bak við grímu. Fyrir utan að málstaðurinn týnist þegar ekkert andlit er á bak við hann."

Þarna kvarta líka margir yfir ofbeldi og ,,anarkí" og árétta að friðsamleg mótmæli séu líklegri til árangurs en önnur. (Þetta endurtekur fólk æ ofan í æ en ég hef reyndar aldrei séð nein sannfærandi rök fyrir því. Mig langar til að trúa því og það hljómar rétt en er það bara vegna þess að ég hef heyrt það nógu oft?) Þannig að það má vel vera að einhver hluti þeirra sem þarna láta í sér heyra séu aðallega að spá í ofbeldi og eignaspjöllum, en ekki grímuklæðningu í sjálfri sér.

En þetta virðist fara í taugarnar á þónokkrum. Ég er ekki viss um að þetta fólk geri sér grein fyrir því að jafnvel þótt þeim standi persónulega stuggur af grímuklæddum einstaklingum þá sé tilgangurinn með grímunum hugsanlega annar, og komi hvekktum taugum þeirra lítið sem ekkert við.

Gunnar Marel skrifar góðan pistil í vefritið Nei., hér er brot:

Mikið hefur verið rætt að undanförnu að nokkur hópur mótmælenda kýs að hylja andlit sín. Telja margir það rýra málstað þeirra og vera þeim almennt til minnkunnar. En hverjar eru ástæður lambhúshettanna?

Þeir sem hylja andlit sín gera það vegna hugmyndafræði, þeirra persóna skiptir ekki máli, málstaður þeirra er birtingarmynd þess sem Rómverjar kölluðu Vox populi, eða rödd lýðsins. Þar skiptir einstaklingurinn ekki máli og enginn einn á að troða sinni persónu fram fyrir aðra. Önnur ástæða er hreinlega praktísk. Lögreglan gengur óeinkennisklædd um meðal mótmælenda með myndavélasíma og í miðbæ Reykjavíkur eru öryggismyndavélar á hverju götuhorni. Nú um áramótin tóku gildi lög sem heimila handtöku allra sem viðstaddir eru „uppþot eða fjölmennar óeirðir … sem hafa haft eða gætu haft í för með sér líkamsmeiðingar eða stórfelld eignaspjöll og ekki verður með vissu bent á hinn seka eða hina seku“ því þá er „lögreglu heimilt að handtaka hvern þann sem nærstaddur er og ástæða er til að gruna um refsiverða háttsemi.“ (2. mgr. 90. gr. laga nr. 88/2008) Lambhúshettan er því öðrum þræði sjálfsbjargarviðleitni þeirra sem reyna á þanþol hins löglega við mótmælaaðgerðir byggðar á hugmyndafræði borgaralegrar óhlýðni.

Það má eflaust rífast um þessa hugmyndafræðilegu ástæðu en sú praktíska meikar sens. Ef einhver vill ekki láta ná sér á mynd, hversvegna ætti hann þá að gefa yfirvöldum færi á því? Þeir eru til sem treysta lögreglunni og finnst blessaðir unglingarnir ekki sýna henni tilhlýðilega virðingu - einsog herramaðurinn sem ég vitna í hér fyrir ofan - en þótt ég geti treyst einstökum lögregluþjóni sem ég þekki persónulega þá þykir mér útí hött að færa það yfir á stéttina í heild. Ég myndi t.a.m. ekki treysta hvaða trésmiði sem er jafnvel þótt ég þekki þá nokkra, og líki vel. Nú, eða símadömum eða bifvélavirkjum eða fréttamönnum. Og ég myndi ekki fara berskjaldaður fyrir neinn sem ég ekki treysti, upp á von og óvon að hann eða hún eða þeir kjósi að misbeita ekki valdi sínu í það skiptið.

Það þýðir nefnilega lítið að byrgja brunninn eftirá og svona.

Og þetta raus um að hinir grímuklæddu séu gungur og aumingjar nær auðvitað ekki nokkurri átt. Eða er þetta spurning sem sérsveit ríkislögreglustjóra fær reglulega að heyra frá nokkrum sem mark er á takandi?

En þeir hafa auðvitað allskonar vopn og þessháttar til að sýna framá karlmennsku sína og dug..

-b.

Just add water

Artificial Virginity Hymen



No more worry about losing your virginity. With this product, you can have your first night back anytime. Insert this artificial hymen into your vagina carefully. It will expand a little and make you feel tight. When your lover penetrate, it will ooze out a liquid that look like blood not too much but just the right amount. Add in a few moans and groans, you will pass through undetectable. Its easy to use, clinically proven non-toxic to human and has no side effects, no pain to use and no allergic reaction.

(gegnum ectoplasmosis)

Ég veit ekki hvort það er hægt að segja nokkuð um þetta.. nema afhverju hafa þeir fyrir því að stilla þessu upp í svona druslulegu boxi, pakkningarnar færu betur þrjár eða fimm saman í þartilgerðum pappakassa, einsog Toro bollasúpurnar mínar.

Jú og náttúrulega nafnið á þessu. Eru til meyjarhöft sem fela ekki í sér meydóm?

-b.

Formatti lokið

Niðurstöður úr nýafstaðinni formöttun á tölvunni minni eru svohljóðandi:

Tímasparnaður í ræsingu: 20 sekúndur.

Keyrsluþungi í hvíld minnkaði um 12%.

Drasl sem safnast hafði inná tölvuna og þjónaði engum tilgangi, og var þarmeð hreinsað burt: u.þ.b. 15gb.

Til þess að geta gert þetta keypti ég mér annan litlan flakkara. Þessi er WD passport 150gb, tveggja og hálfs tommu. Hundrað og fimmtíu eru víst ekkert rosalega mikið, en miðað við það að tölvan sjálf er sirka 130gb þá er þetta mikill munur.

Og enn man ég eftir fyrstu borðtölvunni minni, harði diskurinn í henni rúmaði heilt gigabæt.

-b.

Best ársins 2008

Þessir árslistar geta aldrei verið samantekt á því besta sem kom út á árinu, ég fylgist ekki það vel með. En þetta getur hinsvegar verið ágætis vísir að því hvað ég fílaði á árinu, ef það er eitthvað sem birtist fyrst árið 2008 þá er það einhverskonar bónus.

Þetta er ekki í neinni ákveðinni röð:

BÆKUR

Njála

Ég nennti engan veginn að lesa hana þegar ég átti að lesa hana í íslensku 403. Maður þekkir söguna einsog langflestir Íslendingar, þetta með knérunninn og ég fer hvergi og svona. En bókin er óskaplega flott. Ég skrifaði tvisvar um hana á árinu, hérna og hérna. Engin ósköp. En hvernig ætti maður til dæmis að fara að því að skrifa ritdóm um þessa sögu nútildags? Maður gæti allteins skrifað lífsstílsdálk um arkítektúr pýramídanna.

Lesturinn var líka endalaust bættur með stuðningsritunum: Lykillinn að Njálu og myndasögum Emblu og Ingólfs.

Hvað stendur uppúr? Dauðadæmdur vinskapur Njáls og Gunnars, Skarphéðinn Njálsson á vappi um Þingvelli, lagakrókar.

Lord of the Rings eftir Tolkien
(Segi ég á ensku því ég hlustaði á hana á ensku.)

Önnur gríðarlega stór saga. Ég fílaði allar myndirnar og skil ekki hvað fólk var að vesenast með að kvarta yfir þeirri síðustu. En í bókinni er svo ótal margt sem vantar í þær - og hentar í rauninni ekki þeirri sögu sem sögð er þar. Mér fannst líka endalaust gaman að lesa söguna í þeirri tímaröð sem bækurnar setja fram. Svoleiðis virkar náttúrulega engan veginn í kvikmynd, en sagan á blaðsíðunum er sterkari fyrir vikið. Ég skrifaði eitthvað um bókina hérna.

Uppúr stendur: ,,Rauða bókin" og hetjurnar snúa aftur í rústað Skíri.

Reader's Block eftir Markson

Ég skrifaði um hana hér. Ég man óskup lítið eftir henni núna nokkrum mánuðum eftir að ég las hana, en það er ekki von: bókin er blanda af triviu og textaþrautum, sem þó er ekki endilega ætlast til að maður svari. Um leið byggir Markson upp einhverskonar stemmu um listir, listamenn og hlutverk beggja í Lífinu, með stóru L-i. This is Not a Novel var hugsanlega betri, Vanishing Point klárlega verri.

Uppúr stendur: No sane man can dance.

Mæling Heimsins eftir Daniel Kehlmann

Sem ég skrifaði uppúr hér. Bókin er fallega skrifuð og í góðri þýðingu, úir allt og grúir í pælingum um leit og rannsóknir, uppgötvanir, frásögn, vinskap, karakter, persónuna vs. samfélagið og hugvísindi vs. raunvísindi.

Uppúr stendur: Loftbelgsferðin, sverðið á lofti, súrefnisleysi á fjallstindi, and-efni í flösku.

Falling Man eftir DeLillo

Alls ekki það besta sem ég hef lesið frá honum, en bókin er vel hugsandi stúdía á eftirköstum ellefta september, þar sem hegðun fólksins í kjölfarið er langtum dramatískari en Atburðurinn sjálfur. Sem hæfir DeLillo einstaklega vel, þar sem hversdagslegt fólk talar ekki eins og fólk við annað fólk sem það ætti ekki að þekkja.

Uppúr stendur: Pókerkvöldin, listaverkasalinn, maðurinn sem lætur sig falla.

Snow Crash eftir Neil Stephenson

Ég kláraði hana núna um daginn, hún er líklega lakasta bókin á þessum lista en er svo full af skemmtilegum hugmyndum og leikandi framsettum myndum af absúrd hversdagsleika. Tengingin við Súmerska guð- og þjóðfræði er skemmtileg en ég hugsa að hann hefði mátt ýta henni aðeins aftar bakgrunninn. Ég hugsa að ég finni fleira eftir gaurinn.

Uppúr stendur: Fyrstu síðurnar með The Deliverator, ,,listen to Reason" og síbreytilegt sjónarhorn sem virkar.

Ljóðskáld eru hálfvitar

sem allir þekkja.

og Algleymi

sem ég var reyndar hálfnaður með á áramótum en hlýtur að vera besta íslenska skáldsagan útgefin 2008 sem ég las á árinu. Þótt þær séu ekki mjög margar. Ég segi það samt.

Hermann er mjög vel skrifandi, hjá honum er íslenskur veruleiki raunverulegur en rennur samt saman við vestræna sagnfræðilega fantastík án þess að hökta. Þetta er bók um hugmyndir og skynjanir, tímaferðalög, falsanir, furðuleg handrit og Tinna. Ég gæti í raun og veru ekki hugsað mér neitt meira spennandi.

Uppúr stendur: Neðanjarðarbækistöðin, Íslandsstrengurinn og endalokin.


LÉLEGAR BÆKUR SEM ÉG ANNAÐVHORT KLÁRAÐI VEGNA ÞESS AÐ ÉG VEIT EKKI HVAÐ, EÐA HÆTTI AÐ LESA ÞVÍ ÉG VILDI EKKI MEIR:

Bjöguð enska Lúdmílu eftir DCB Pierre, tilgangslaus.
Sólkross eftir Óttar Norðfjörð, misheppnuð.
Dexter in the Dark eftir Jeff Lindsay, yfirnáttúrulega leiðinleg.
Ósýnilegir glæpir eftir einhvern gaur, þýðandi Hermann Stefánsson, drafandi.
Dermaphoria eftir Craig Clevenger, óspennandi.

Hvað kom fyrir Craig? Jeminn.

MYNDASÖGUR

The Last Musketeer eftir Jason

Ekki sú besta sem hann hefur gert og líklega ekki sú næstbesta. En hann á sér ákveðinn sess. Síðustu síðurnar eru eitthvað sem ég held að gæti varla virkað nema afþví að það er Jason sem gerir það.. Hversdagsleiki, rómantík, sæ-fæ og einstaka punktar af dramatík sem sagan hefur unnið fyrir. Trúverðugleiki?

Uppúr stendur: Síðasta síðan, en ég þyrfti að lesa bókina aftur.. ég man að ég var hrifinn af ýmsum atriðum hér og þar en man ekki nægilega vel eftir þeim.

Flex Mentallo eftir Morrison

Nú keypti ég Flex á ebay áður en krónan hrundi og mikið ofboðslega er ég feginn. Skrifaði ég einhverstaðar hvað ég þurfti að borga fyrir öll fjögur blöðin? Ég ætla a.m.k. ekki að gera það hér og þaðanaf síður að reikna út hvað þau myndu kosta mig í dag.

Ég hafði lesið söguna á tölvuskjá, sótti hana á netið og fannst ekkert athugavert við það: Ég gat hvergi keypt hana úr búð. En ég ætla að setja hana á listann fyrir 2008 vegna þess að það er rétt. Ég las hana á pappír í ár og þetta er Morrison einsog hann gerist bestur. Plús það að allra síðustu síðuna vantaði í tölvu-útgáfuna sem ég las. Ég er að vísu ekki alveg viss um að sú síða hafi bætt neinu við söguna.. En það kemur þessu ekki við.

Uppúr stendur: Krossgátan, grænu myndasögurnar, brotlendingin.

I Shall Destroy all the Civilized Planets eftir Fletcher Hanks, í samantekt Paul Karasik

Ég hikstaði á fyrstu síðunum eða alveg fyrstu tveimur þremur sögunum, en þetta safn er algert gull. Þetta eru ofurhetjusögur með svo snarbrengluðum áherslum og naívu hugmyndaauðgi, ég hef aldrei séð annað eins og Karasik, sem ég býst við að hafi stúderað ,,gullaldar"-myndasögur nokkuð vel, vill meina að þær séu alveg sér á parti.

Sjáið ofurhetjuna: Stardust er almáttug geimvera, ofurhetjugaldramaður, sem er með bækistöðvar á sinni eigin plánetu einhverstaðar í geimnum, og hann ver tíma sínum í að fylgjast með smáglæpamönnum á Manhattan. Hann er alltaf að fylgjast með réttu glæpónunum á réttum tíma og leggur af stað til að stöðva þá undir eins, en nær aldrei í skottið á þeim fyrren eftir að þeir hafa drepið slatta af fólki eða valdið einhverjum fáránlegum skaða. Það er svo hann geti refsað þeim nógu grimmilega býst ég við: Plottið, glæpurinn og ,,handtakan" er hálf sagan, hinn helmingurinn er Stardust að refsa hinum seku á einhvern stórfurðulegan máta.

Endahnúturinn hans Karasik setur punktinn yfir i-ið, þarsem við fáum að vita ýmislegt misjafnt um þennan Hanks.

Uppúr stendur: Pokarottan, ísfangelsið, geislarnir, eftirmálinn.

The Umbrella Academy: Apocalypse Suite eftir Gerard Way og Gabriel Bá.

Það er alvarlegur undirtónn í þessari furðulegu fjölskyldusögu og brenglunin nær nokkuð langt undir yfirborðið. Teikningarnar hæfa sögunni í raun furðulega vel, hvort er í senn á sömu línu: einlæg án þess að vera barnaleg eða væmin, uppfull af kreisí hugmyndum sem eru þó settar fram á látlausan máta, persónurnar nánast tvívíðar en sannfærandi.

Mig langar allavega í meira.

Uppúr stendur: Tímaferðalangurinn (nema hvað).

NextWave: I Kick Your Face eftir Warren Ellis og Stuart Immonen.

Ég segi það bara aftur: Þetta er eina bókin sem Ellis ætti að vera að skrifa, en hann er það ekki lengur. Klippt á gaurinn eftir 12 tölublöð. Hrikalegt. Þetta er and-alvarleg og hýperaktív ofurhetjusaga sem á engan sinn líka, a.m.k. ekki hjá Marvel. Það mega allir missa sín, sagan er einn stór brandari, tungumálið dásamlegt, sögumaðurinn (?) fáránlega meðvitaður og hugmyndaauðgin rosaleg. Þetta er það sem Ellis getur skilað af sér þegar hann sleppir öllum útskýringum og hættir að velta sér uppúr einhverjum formtilraunum sem öllum er sama um nema honum.

Uppúr standa: Hundrað Jarðar-dollarar, risaeðlan, skrímsli barnæskunnar.

Casanova v2: Gula eftir Matt Fraction og Fabio Moon.

Ég las hana af tölvuskjá afþví það voru allir að tala um hana á netinu og ég nennti ekki að bíða eftir safninu. Þessi bók verðskuldar allt það hæp sem hún fær. Hún er laus í reimunum og létt á bárunni og poppkúltúrpottréttur og fílar það. Það skemmir bara að skrifa um hana finnst mér, það á að lesa hana frekar.

Uppúr stendur: Orðlausa heftið, viðsnúningurinn, raunveruleikabíómyndin.


KVIKMYNDIR Í BÍÓ OG ANNARSTAÐAR FRÁ

There Will Be Blood - Besta langa byrjun ársins.

Southland Tales - Besta ómögulega mynd ársins.

Be Kind, Rewind - Besti naívismi ársins.

Brazil - Besta gamla mynd sem ég hafði enn ekki séð ársins.

The Dark Knight - Besta teiknimyndahetjubíómynd nokkurntíman.

Pineapple Express og Tropic Thunder - Besta gamanbíó ársins (en eru samt örugglega ekki eins góðar á vídjó eða í seinna skiptið yfirhöfuð).

Gone Baby Gone - Besta glæpaspæjó ársins.

The King of Kong - Besta heimildamynd ársins, þótt það væri eiginlega grunsamlega mikið drama í henni og ég vildi varla trúa því að hún væri bara heimildamynd.

Michael Clayton - Besti Clooney ársins.

JCVD - Besta erlenda mynd ársins (ha ha).


SJÓNVARP, GAMALT OG NÝTT

The Singing Detective, bresk mínísería frá '86

"The doorman of a nightclub can always explain that it's lipstick on his hand and not blood, but how did it get there? Lets be economical, nothing fancy...if he smacked some dame across the mouth then he's got both answers in one."

Þetta er fyrsta línan í fyrsta þættinum (af sex) og fellur einstaklega vel að fyrirfram gefnum hugmyndum um harðsoðnar spæjarasögur sem gerast á svarthvítum eftirstríðsárum. Sem slík er hún mjög góð opnun, en þegar lengra dregur á þættina er þetta viðhorf og þessi orðræða sem viðgengst í ímynduðum spæjaraheimi rithöfundarins - aðalpersónu þáttanna - tekin í sundur og rannsökuð. Hverskonar persóna skrifar með þessari rödd og hverskonar fortíð hefur sú persóna átt?

Rithöfundurinn er miðpunktur frásagnarinnar og fortíð, nútíð og ímyndun blandast meira og meira saman eftir því sem geðheilsunni hrakar. Úr verður alveg hreint prýðilegt dæmi um ,,áhrif skáldskapar á veruleikann og öfugt"-þemað sem við erum öll svo hrifin af. (Sjá einnig: Algleymi, Mælingu heimsins, I Shall Destroy.., Flex Mentallo og JCVD.)

Mállýskan í námumannabænum í fortíðinni er líka dásamleg. Það er allt gott við þessa þætti. Mig hálflangar að sjá bíómyndina sem þeir gerðu uppúr henni hérna um árið, bara til að sjá hversu illa henni var klúðrað.

The Sandbaggers, breskir spæjaraþættir frá '78-80.

Ég er hálfnaður með þessa þætti, búinn með fyrri helming annarrar seríu, og ég myndi ekki mæla með þessu við hvern sem er. Ég las um þá í einhverjum skrifum Greg Rucka, þarsem hann sagði að myndasögurnar hans Queen and Country væru meira og minna myndasöguuppfærsla á Sandbaggers. Sem er satt og rétt.

Þetta er búrókrasíuspæjó uppúr kalda stríðinu þar sem enginn vinnur, heldur tapa allir bara mishratt.

Uppúr stendur: Ísköld fangabýttin, möguleg endalok flugvélaránsins og dauði í íbúð austan járntjaldsins.

Star Trek: The Next Generation

Þegar ég fór á DS9-fyllerí hérna um árið nældi ég mér í fyrstu tvær þáttaraðirnar af TNG um leið. Ég horfði á tvo þrjá þætti en missti áhugann: Þetta var eitthvað svo miklu daufara en DS9. En einsog með svo margt annað þá þarf maður að gefa þessum þáttum séns, það er í raun ekki fyrren í annarri þáttaröð sem þeir komast á skrið.

Ég hef ekki áhuga á því að ,,breiða út boðskapinn", þ.e. að þröngva Star Trek uppá þá sem hafa ekki á huga á því. Og ef þú fílar ekki Star Trek núþegar þá hugsa ég að TNG sé klárlega ekki til þess fallið að húkka þig.. En þeir eru samt best ársins vegna þess að þarna er heill haugur af spennandi hugmyndum, skemmtilegir karakterar, allnokkrir góðir þættir og einstaka mjög góðir þættir innanum slatta af meðalmennsku (einsog gengur og gerist).

Málið er að maður getur ekki bara horft á góðu þættina, maður verður að hafa fylgst með þáttunum í heild til að kunna að meta þá. Og til þess verður heildin að vera nógu vel úr garði gerð, að maður missi ekki áhugann þegar þessir andskotar gefa manni þrjá fjóra blátt áfram lélega þætti í röð um miðbik einhverrar þáttaraðar. TNG heldur mér í það minnsta ennþá, ég er að byrja á sjöttu seríu akkúrat núna.

Uppúr stendur: Yesterday's Enterprise, The Inner Light, Darmok, Conundrum, Sins of the Father, Cause and Effect, The Drumhead...

Battlestar Galactica

Fyrri helmingur fjórðu seríu endaði með látum. Alltaf tekst þessum kjánum að setja krókana í mann með ,,síðustu þáttunum." Þeir byrja aftur þarnæstu helgi, þessi hérna hlakkar til.

Lost

The Constant var brilljant og ég er ennþá tilhlakkandi gaurinn vegna þess að þeir byrja aftur eftir tæpar tvær vikur.

The Wire

Besta sjónvarp nokkurntíman. Fimmta sería var eins góð og hún gat orðið, endalokin mjög við hæfi og þá kannske sérstaklega hjá þeim sem fengu engin endalok.. lífið heldur áfram, fólk er einsog það er o.s.frv. Þættirnir eru stútfullir af æðislegum karakterum en að öðrum ólöstuðum þá er Bubbles einn sympatískur gaur. Hann átti þetta undir rest.

Uppúr stendur lokaþátturinn í heild sinni.

X-Files

Talandi um einstaka góða þætti innan um salla af drasli. Það er X-Files frá sjöttu þáttaröð og uppúr. Mikið óskaplega hafði ég samt gaman af því að fara í gegnum X-Files kassann minn.. Þegar þeir nenntu á annað borð að bretta fram ermarnar þá gat þetta orðið virkilega gott stöff.

Uppúr stendur: Bad Blood, Folie á Deux, nasistaþátturinn, sveppaþátturinn, Groundhog Day-þátturinn og geimveruþátturinn.

Og!

Að lokum!

TÓNLIST?!?!?!

Sætar lygar - mixteip ársins

I'm In Love With My Car með Queen - Queenlag ársins.

Surfing on a Rocket með Air - Hjólalag ársins.

Girl Talk - Hljómsveit sem ég missti af ársins.

Djöfull var ég lengi að skrifa þetta helvíti.

-b.

Myndir af hulstri fortíðar, úú

Fyrir þá sem fíla The Wire þá er hérna slatti af myndum af settinu þarsem þættirnir voru teknir.

Það eru einhverjir spoilerar samt, fyrir þá sem hafa ekki séð þættina. Ég ímynda mér samt að þeir sem eiga þá eftir hafi lítinn sem engan áhuga á svonalöguðu hvorteðer..

Tölvan mín er komin aftur úr viðgerð, rosa gaman. Kostaði sama sem ekki neitt. Það eina er að bil-takkinn er ekki eins góður á þessu og á gamla lyklaborðinu, það virðist bara vera einn nemi undir honum í stað tveggja. Afhverju gerið þið svonalagað IBM?

Engin rækt í kvöld því Davíð er á Selfossi en við fórum í gær. Óskup var það notalegt. Mér leið einsog ég væri blómi í eggi og að eggið væri að láta mig lyfta fullt fullt af kílum.

-b.

Gleðilegan gaur!