Ævintýri þriðjudagskvöldsins

Vegna mikillar eftirspurnar hef ég ákveðið að lyfta hulunni ofan af gærkvöldinu og gera grein fyrir ævintýrum okkar Sævars í íbúðinni í gær, á meðan Víðir var á æfingu.

Þannig er mál með vexti að í hvert skipti sem Víðir bregður sér af bæ, og við þykjumst vita að hann snúi ekki aftur í bráð, þá drögum við Sævar upp kortin okkar, setjum upp hattana og göngum á vit ævintýranna. Ég dreg kistilinn gamla undan rúminu mínu og gríp þaðan sverðið mitt Grúsnaut. Ég klæðist kóralbrynju forfeðra minna úr hafinu gleymda og dreg fangamark hins almáttuga á brjóst mitt - þríhyrnda stjörnu Kvalars, hámandi drottnara undirdjúpanna. Í hvert skipti hníg ég til jarðar undan ofboðslegum krafti meistara míns, sem dynur á mér einsog flóðbylgja, en stíg umsvifalaust á fætur aftur léttari en áður: um æðar mínar rennur ekki lengur syfjað blóð heldur blár og beinspýttur sjór, kaldur einsog dauðinn og saltur einsog ennþá meiri dauði.

Þegar ég geng fullbúinn inn í stofuna er Sævar, eða Síra Leotariids, einsog hann kýs að kalla sig í ævintýraham, gjarnan mættur í fullum skrúða. Hann klæðist síldartunnu sem hann hengir á axlirnar með akkeriskeðju, og oddmjóum hatti sem á stendur ,,Sævvvar".

Þarna stóðum við í gær, tilbúnir í allt, þegar rafmagnið fór af íbúðinni. ,,Satans!" hugsaði ég, ,,ég sem var ekki með batteríið í fartölvunni minni." Sævar Síra Leotariids brást eldsnöggur við og kveikti ljós við rafmagnstöfluna. Lekaliðinn var úti! Nú voru góð ráð dýr. Við ákváðum að smella honum aftur upp. Og sjá, ljósin kviknuðu!. En ein ljós/tenglabraut vildi ekki lifna við.

Eftir hetjulega viðureign við fjöltengi og innstungur dró Sævar þá ályktun að ein af tölvunum í forstofuskápnum væri með vesen. Við létum hana ótengda og lýstum yfir sigri: Rafmagnsdjöflarnir frá allskonar helvítum og svoleiðis höfðu verið reknir á brott! Nú upphófust mikil fagnaðarlæti, söngvar voru sungnir og tölvur endurræstar, fagrar meyjar fóru úr fötunum og skvettu vatni hvor á aðra; hitinn frá hinum nýtendruðu ljósum var óbærilegur hinu fullklædda veikara kyni. Gullbrúnir þrælar fengu að göfuga verkefni að dreifa rósablöðum fyrir fætur reiðskjóta okkar, þar sem við riðum aftur inn í stofuna, og í gleði sinni gleymdu þeir um stund að þeir væru hnepptir í ánauð. Gleðin var hamslaus og brann einsog sólin og dvaldi í hjörtum okkar, konunga Skaftahlíðarinnar, og hinna vitgrönnu þegna okkar, að eilífu.

...

Já og bæ ðe bæ, Víðir fékk inngöngu í breskan leiklistarskóla sem hann sótti um í núna fyrir skemmstu. Til hamingju með það Víðir.

-b.