Vinnan í frostinu svo puttarnir kali ekki

Shaftoe didn't believe a word of it at first. He pegged it as some kind of British humor thing, some kind of practical joke/hazing ritual. In general he doesn't know what to make of the Brits because they appear (in his personal observation) to be the only other people on the face of the earth, besides Americans, who possess a sense of humor. He has heard rumors that some Eastern Europeans can do it, but he hasn't met any of them, and they don't have much to yuk it up about at the moment. In any case, he can never quite make out when these Brits are joking.

Any thought of that this was just a joke evaporated when he saw the quantity of armaments they were being issued. Shaftoe has found that, for an organization devoted to shooting and blowing up people on a large scale, the military is infuriatingly reticent about passing out weapons. And most of the weapons they do pass out are for shit. It is for this reason that Marines have long found it necessary to buy their own tommy guns from home: the Corps wants them to kill people, but they just won't give them the stuff they need!

But this Detachment 2702 thing is a whole different outfit. Even the grunts are carrying trench brooms! And if that didn't get their attention, the cyanide capsules sure did. And the lecture from Chattan on the correct way to blow your own head off ("you would be astonished at how many otherwise competent chaps botch this apparently simple procedure").

Nú sit ég vaktina niðri á fyrstu hæð vegna þess að Finnur er veikur. Við funduðum með BHM manni áðan sem þóttist viss um að næsta stig í hagræðingu innan borgarinnar væru uppsagnir meðal þeirra sem vinna við grunnþjónustu, sem kallast þó ekki lífsnauðsynleg. Það deyr víst enginn (líkamlega) þótt bókasafnið loki eða skerði þjónustuna um helming (guð forði oss og geymi oss).

Væri hægt að líkja eftir Björnsbjarna-módelinu sem tekið var upp á löggæslusviði, að fækka bókavörðum en gefa þeim sem eftir standa lífshættulegri amboð? Já og stórefla einhverskonar ríkisbókavarðasveit, sem eyddi tíma sínum í þrotlausar æfingar í Hvalfirði og mætti svo galvösk til leiks þegar erlendir gestir vildu túra bókasöfnin.

Ég skil ekki alveg hversvegna ég leyfi fyrrverandi dómsmálaráðherra að fara svona í taugarnar á mér, kannske hef ég á tilfinningunni að hann sé síst hættulegri einstaklingur nú þegar hann er kominn úr embætti -- og úr stjórnmálum yfirhöfuð ef það stenst.

...

Og ég á alveg eins von á því að manneskjurnar í kringum mig kjósi Sjálfstæðisflokkinn enn á ný. Líklega þarf fólk að vera komið endanlega og óafturkræft oní ræsið áður en það hættir að setja hag milljónamæringa fyrir sinn eiginn.

...

Ég kíkti austur fyrir fjall um helgina og heimsótti mömmu og ömmu. Ég heimsótti engan annan því allir voru uppteknir, eitthvað að huga að sinni fjölskyldu og sínu heimili. En ég sat í sófa og spjallaði við ömmu og sagði henni að það væri gaur hérna niðri á safni sem væri að vestan, frá Suðureyri. Hún spurði hvað hann héti og ég sagði að nafn hans væri Sveinbjörn Yngvi eitthvað. Gestsson, sagði hún. Þið eruð náskyldir.

Þá er hann sonur Gests Yngva, sem var bróðir Gísla eitthvað, sem er pabbi hennar mömmu. Þannig að þau mamma og Yngvi eru systkinabörn.

Ég sagði honum frá þessu í gær, honum þótti það skemmtilegt. Það eru víst ekki mikil tengsl í föðurættina á hans bæ, eitthvað svipað og hjá henni mömmu. Og mér, ef útí það er farið.

...

Óskaplega góður dagur í ræktinni í gær, tókum í rauninni gamla prógrammið og maður fann vel fyrir því, það munar að breyta svona aðeins til.

Svo hafði Þórunn eldað voða fínan fisk þegar heim var komið. Og svo taldi ég fram.

...

Eiki lögga er fluttur úr risinu og ungt par komið í staðinn. Þá erum við næstelstu íbúarnir í þessum stigagangi, þau í kjallaranum fluttu laust eftir áramót.

...

BSG og Lost eru góðir. Bara þrír þættir eftir af Battlestar og ég treysti því að þeir skilji vel við okkur. Það er eitthvað trend hjá þeim sem skrifa um þættina á netinu að taka Sopranos sem dæmi um léleg endalok og vona að BSG fari ekki þá leið. Líklega vegna þess að aðalpródúsentinn á BSG fór mörgum fögrum orðum um þau endalok. Ég gerði það reyndar líka. Ég veit samt ekki hvernig það myndi ganga upp í Battlestar-heimum, hugsanlega er það þessvegna sem ég er bókavörður en ekki þarna úti að skrifa gott sjónvarp.

Það væri ekkert minna en þrekvirki að klúðra endalokunum þegar allir þættirnir í seinni helming fjórðu þáttaraðar hafa verið frábærir.

Lost var pínu lengi að komast af stað en lokaspretturinn hófst með næstsíðasta þætti og sá síðasti var gott gott Lost. Dálítið sama sagan þar, það er erfitt að klúðra Locke-þætti.

Ég veit ekki hvort ég þarf nokkuð að segja eitthvað um Cryptonomicon. Helst það að sagan er nú að gerast á tveimur ímynduðum eyjum eða eyjaklösum.. Það versus það síðan að láta Anathem gerast á ímyndaðri plánetu. Leiðarspurningar:

Hvaða merkingu hefur það að bæta skálduðum landsvæðum með skáldaða sögu og tengsl við heiminn í kring inn í annars sögulega skáldsögu? Er hægt að leggja það að jöfnu við að búa til skáldaðar persónur og skeyta þeim inní sögulega atburðarás?

Skálduðu landsvæðin eiga sér fyrirmyndir í raunveruleikanum, en í Anathem verður fyrirmyndunin að umhugsunarefni í sjálfri sér, flæðið á milli mögulegra heima eða sögusviða. Ekki kominn svo langt í Crypto en plánetan Jörð virkar sem þrengri stakkur en alheimur alheima til að skoða flæði milli veruleika og veruleika og veruleika inní skáldskap.

...

?

...

Hádegi.

-b.